Hatszepsut

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Imiona Hatszepsut
hieroglifami

Nomen – Henemet-Amon-Hatszepsut

egip. – Ta-która-kocha-Amona

Pierwsza z najznamienitszych-kobiet''

Prenomen – Maat-Ka-Re

egip. – Sprawiedliwa-jest-dusza-Re

Hatszepsut -faraon - władczyni starożytnego Egiptu z XVIII dynastii, z okresu Nowego Państwa. Córka Totmesa I i królowej Ahmes, siostra i żona Totmesa II, z którym rywalizowała o sukcesję. Panowała prawdopodobnie w latach 1503 p.n.e. do 1482 p.n.e., lub 1479 p.n.e. do 1458 p.n.e., lub 1472 p.n.e. do 1450 p.n.e. Po śmierci Totmesa II objęła regencję w imieniu małoletniego Totmesa III. Prawdopodobnie w drugim lub trzecim roku regencji ogłosiła się królem i przyjęła, jako pierwsza kobieta w historii Egiptu, tytuł faraona, wywodząc swe prawo do tronu na podstawie, jak sama stwierdziła, współrządów ze swym ojcem, Totmesem I. Jej zasługą był znaczny wzrost gospodarczy kraju. Uważana za pokojowo nastawioną władczynię, jedną z największych królowych w historii.

Zarys genealogii XVIII dynastii

[edytuj] Zanim objęła władzę

Głowa Hatszepsut znaleziona w Luxorze

Rzeźba przedstawiająca Hatszepsut

Hatszepsut była najstarszą córką Totmesa I i królowej Ahmes, siostry Amenhotepa I, siostrą Amenmose i Wadżmose, oraz przyrodnią siostrą Totmesa II, którego matką była Mutnofret, drugorzędna żona Totmesa I. Najpierw Amenmose, a po jego śmierci Wadżmose byli następcami tronu przygotowanymi do tej funkcji. Nie było im jednak dane osiągnąć sukcesji. Zgodnie z zasadą dziedziczenia władzy przez męskich potomków, po śmierci następców pełnej krwi królewskiej, władzę odziedziczył Totmes II. Prawdopodobnie pod wpływem głębokiego uczucia jakim Hatszepsut była darzona przez swoich rodziców, otrzymała tytuł Boskiej Małżonki Amona jeszcze za życia swej matki, co było niezgodne z zasadą dziedziczenia tego tytułu dopiero po śmierci poprzedniczki. Po wstąpieniu na tron Totmes II pojął za żonę swoją siostrę Hatszepsut, która teraz otrzymała tytuł Wielkiej Małżonki Królewskiej, zachowując jednocześnie wcześniejszy. Totmes II panował prawdopodobnie trzynaście lat, ale jak się uważa, rzeczywistą władzę sprawowała jego żona, zajmując się najważniejszymi sprawami państwa. Dowodem na to może być stela umieszczona przez Ineni w jego grobowcu w Szeich Abd el Gurna (TT81), mówiąca że "...Król wstąpił do nieba i połączył się z Bogami. Jego syn zajął jego miejsce jako król Obu Krajów i był władcą na tronie tego co go spłodził. Jego siostra, Boska Małżonka Hatszepsut zajmowała się sprawami kraju; ona rządziła Obojgiem Krajów, jej płacono podatki...". Ze związku Totmesa II i Hatszepsut narodziły się dwie córki: Neferure i Meritre. Hatszepsut wykreowała Neferure na księcia krwi, rozpowszechniając jej wizerunek jako męskiego potomka. Po wstąpieniu na tron przekazała jej swój tytuł Boskiej Małżonki Amona. Wszystko to wskazuje na to że, matka przygotowywała ją do objęcia władzy jako jej następczyni - jako faraon ! Niestety Neferure zmarła w młodym wieku, niwecząc wszelkie plany i nadzieje matki.

[edytuj] Regencja i władza

Po śmierci Totmesa II władzę objął małoletni Totmes III, syn drugorzędnej żony imieniem Iset (Isis). Hatszepsut, będąca jego ciotką, macochą i teściową,(Totmes III w dzieciństwie pojął za żonę młodszą córkę Hatszepsut - Meritre), objęła regencję. Jak się wydaje w swym postępowaniu wzorowała się na swych poprzedniczkach, kobietach sprawujących regencje we wcześniejszych latach - głównie na Sobekneferu, władczyni z końca XII dynastii. Przewyższyła jednak wszystkie swe poprzedniczki, odchodząc od regencyjnego systemu sprawowania władzy gdy w drugim lub trzecim roku (według innych źródeł w 7 roku) regencji koronowała się na króla, przyjmując tytuł faraona i pełną tytulaturę królewską. Małoletni Totmes III od tej pory był jedynie jej współwładcą !

W sprawowaniu władzy opierała się na kilku zaufanych osobistościach. Pierwszym i najważniejszym z nich, z którym oprócz polityki, wspólnych przedsięwzięć architektonicznych i gospodarczych, łączyło ja jeszcze uczucie, był Senenmut. Pochodził on z plebejskiej, niezamożnej rodziny z okolic Armant. Jego kariera za panowania Hatszepsut jest jedną z najbardziej błyskotliwych w historii Egiptu. Jak się wydaje niesprawiedliwy jest osąd , mówiący, że zawdzięczał on względy królowej tylko dzięki intymnym stosunkom, jakie z nią utrzymywał. (Dowodem na to ma być grafitti w jednym z niedokończonych grobowców, przedstawiające ponoć Senenmuta podczas aktu płciowego z kobietą noszącą oznaki władzy królewskiej). W rzeczywistości Senenmut był majordomem rodziny królewskiej, rzecznikiem królowej i zarządcą wszelkich prac budowlanych. Odgrywał decydującą rolę w edukacji Neferure (Senenmut i młoda księżniczka często ukazywani są razem na reliefach i malowidłach), a jeden z jego braci - Senimen był jej piastunem i majordomem. Senenmut osobiście nadzorował prace przy budowie świątyni grobowej w Deir el-Bahari (gdzie kazał wykuć grobowiec także dla siebie) oraz stawianiu obelisków w Karnaku, najwyższych w historii Egiptu, wykutych z assuanskiego granitu, monolitycznych budowli o wadze około 350 ton, które pomimo upływu wielu stuleci nadal stoją na swoich miejscach. (Największy spośród nich, ważący około 1000 ton, nadal leży w miejscu gdzie zaczęto jego wykuwanie, w kamieniołomach w Assuanie. Prawdopodobnie podczas próby uniesienia go kamień nie wytrzymał swej wagi i niestety pękł). Ważną rolę w otoczeniu Hatszepsut odgrywał Hapuseneb, arcykapłan Amona, pochodzący ze znakomitego rodu. Jego dziadek był wezyrem na dworze Totmesa I. On również był jednym z nadzorców i "wykonawców" świątyni w Deir el-Bahari. Inni dostojnicy to: godny uwagi, kanclerz Nehesy - Nubijczyk, dowódca wyprawy, wysłanej przez królową do Punt w około 9 roku panowania. Wyprawa składająca się z pięciu statków z załogami około 210 żeglarzy i wioślarzy na każdym z nich, miała na celu dostarczenie na dwór egzotycznych towarów i surowców ( w tym głównie mirrę, ponoć ulubiony aromat Hatszepsut). Wyprawę tą bogato ilustrują reliefy w świątyni w Deir el-Bahari. Jeszcze inni dostojnicy to: Dżehuti - główny majordom oraz wezyr Useramon. Istnieją udokumentowane dowody na przeprowadzenie co najmniej pięciu wypraw wojennych, zorganizowanych za czasów Hatszepsut do Nubii, Palestyny i Syrii, mających na celu utrzymanie egipskiego panowania i wpływów na tych terenach, stanowiące kontynuację polityki poprzedników, głównie jej ojca Totmesa I.

Hatszepsut będąc kobietą ale nosząc męski tytuł królewski i sprawując władzę tradycyjnie od wieków przynależną mężczyznom była zmuszona czynić wiele starań dla uprawomocnienia swych rządów. Była ponoć mistrzynią w tym, głównie opierając się na kulcie Amona i poparciu jego kapłanów z Karnaku. Kobiety w Starożytnym Egipcie miały znacznie wyższy status niż gdziekolwiek indziej w starożytnym świecie. Wiele z nich odegrało znaczące role w kształtowaniu państwa i jego władców. Królowa Chentikaus, żona farona Neferirkare, władcy z V dynastii, Nitokris, królowa - być może ostatnia władczyni VI dynastii oraz Sobekneferu władczyni z końca XII dynastii, po raz pierwszy w tytulaturze określana jako faraon rodzaju żeńskiego. Proces przeistaczania się Hatszepsut w męskiego faraona postępował etapami. Królowa stopniowo przyjmowała insygnia władzy: chustę chat,ureusz, ceremonialną sztuczną brodę. Wiele statuł ukazuje ją na wpół żeńskiej i męskiej postaci. Podobnie było z Sobekneferu co nasuwa przypuszczenie, że to na niej wzorowała się Hatszepsut. Po okresie przeistaczania się wszelkie statuy ukazują Hatszepsut w typowo męskiej postaci (również pozbawionej biustu) jako w pełni męski faraon z wszelkimi oznakami władzy. Przyczyna takiego postępowania nadal stanowi zagadkę lecz według najnowszej teorii było nią dążenie Hatszepsut do bycia Królem, nie zaś królową, regentką, czy też Wielką małżonką. Z pewnością wielki wpływ na jej postępowanie wywarł jej ojciec, Totmes I, który ją uważał za prawdziwego następcę tronu. Odwdzięczyła mu się za to włączając go do swego kultu grobowego, umieszczając jego kaplicę w swej świątyni w Deir el-Bahari i prawdopodobnie przenosząc jego mumię do swego grobowca w Dolinie Królów. Pomimo przeistoczenia się w męskiego faraona, Hatszepsut nadal określała się piękną kobietą i , co znamienne, odmówiła przyjęcia jednego tytułu królewskiego - "Byk potężny...", tradycyjnie znajdującego się w imieniu horusowym, w tytulaturze królewskiej.

[edytuj] Wspaniałe budowle

Hatszepsut zasłynęła z dokonań budowlanych znacznie liczniejszych i okazalszych niż jej poprzedników, władców Nowego Państwa. Do prac tych zatrudniła dwóch wybitnych ludzi. Byli to, znany od czasów Amenhotepa I dostojnik dworu i architekt Ineni oraz wyżej wspomniany Senenmut. Pod ich nadzorem wykonano wielkie i wspaniałe budowle. Powstały prawdziwe arcydzieła - wspaniała i chyba najokazalsza Świątynia Milionów Lat w Deir el-Bahari oraz budowle w obrębie Świątyni w Karnaku, wspomniane wyżej obeliski oraz słynna Czerwona Kaplica, wzniesiona jako kaplica Świętej Barki. Pierwotnie znajdowała się na centralnym dziedzińcu świątyni w Karnaku. Składała sie z dwóch pomieszczeń w całości około 18 metrów długości, 6 szerokości i 5,5 metra wysokości. Części górne wykonano w czerwonego kwarcytu, dolne zaś, czarnego diorytu. Budowę kaplicy dokończył Totmes III lecz później nakazała jej rozbiórkę. Część kamiennych bloków została zużyta natychmiast przy właśnie trwającej budowie świątyni Amona w Karnaku, część wykorzystano jako fundamenty dziewiątego pylonu w świątyni Ptaha. Jednakże zdecydowana ich większość została wykorzystana jako wypełnienie trzeciego pylonu w świątyni Amona. Budowę tą prowadzono w czasach Amenhotepa III. Bloki te przetrwały do naszych czasów we wręcz doskonałym stanie, co umożliwiło w znacznej części rekonstrukcję kaplicy. Dokonano tego w 1997 roku w obrębie muzeum w świątyni w Karnaku.

[edytuj] Sukcesja

Po śmierci Hatszepsut, władzę (tym razem już samodzielnie i jako dorosły mężczyzna) objął -odzyskał Totmes III. Po wieloletnim, pokojowym panowaniu Hatszepsut, stanął on wobec konieczności organizacji wypraw wojennych przeciw koalicjom antyegipskim, powstałym głównie w Syro-Palestynie. Wkrótce po wstąpieniu na tron nakazał usunąć wszelkie wizerunki swej poprzedniczki, a lata swego panowania liczył od śmierci Totmesa II.

[edytuj] Grobowiec w Dolinie Królów

Hatszepsut kazała wykuć dla siebie grobowiec (KV 20)w królewskiej nekropoli w Dolinie Królów, w którym zapewne została pochowana. Oprócz jej sarkofagu w grobowcu tym znaleziono także sarkofag Totmesa I, jej ojca. Istnieją rozbieżności co do mumii królowej. Nie znaleziono jej w grobowcu w Dolinie Królów. Istnieje hipoteza mówiąca, że mumią Hatszepsut jest mumia niezidentyfikowanej kobiety (tzw. kobieta "C") znaleziona w skrytce (DB 320) w Deir el-Bahari. W skrytce tej znaleziono także mumię niezidentyfikowanego mężczyzny (tzw. mężczyzna "D") w której upatruje się Senenmuta. Mumia ta posiada charakterystyczne zmarszczki na policzkach, identyczne jak te na wizerunkach Senenmuta. Gdyby było to prawdą, okazałoby się że, Hatszepsut i Senenmut przeżyli wspólnie wiele lat, a po śmierci spoczęli obok siebie, a ich zmumifikowane ciała przetrwały ponad trzy tysiące lat, do naszych czasów