Helikon (instrument)
Z Wikipedii
Helikon (gr. helix – zwój, splot) – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych o ustniku kociołkowatym; posiada niskie brzmienie, używany jest w orkiestrach dętych i marszowych Jest odmianą tuby basowej lub kontrabasowej najczęściej w stroju B lub Es o kształcie zaokrąglonym owijającym grającego. Skala od fis kontra do D dwukreślnego. Konstrukcja ta powstała prawdopodobnie w Rosji w 1845 r., a w 1849 r. przejęta została przez Wiedeńczyka Ignacego Stowassera.