Henryk Hlebowicz
Z Wikipedii
Henryk Hlebowicz (ur. 1 lipca 1904 w Grodnie, zm. 9 listopada 1941 w Borysowie pod Mińskiem) - polski błogosławiony kościoła katolickiego, duszpasterz katolickich organizacji i stowarzyszeń akademickich.
Uczęszczał do szkoły w Orenburgu nad Uralem, gdzie zesłany był jego ojciec. W sierpniu 1921 wraz z rodziną powrócił z zesłania do Grodna. We wrześniu zgłosił się do Seminarium Duchownego w Wilnie. Ukończył je z wynikiem celującym w 1924, mając zaledwie 20 lat. Następnie studiował na KUL. Będąc na trzecim roku, w 1927, przyjął święcenia kapłańskie. W 1928 na KUL-u obronił doktorat z teologii, w 1929 - doktorat z filozofii na Angelicum w Rzymie. W latach 1930 - 1936 wykładał na Uniwersytecie Wileńskim i w seminarium duchownym w Wilnie. Był duszpasterzem organizacji i stowarzyszeń akademickich: moderatorem Sodalicji Mariańskiej Akademiczek, doradcą Juventus Christiana, współtwórcą Porozumienia Akademickich Katolickich Stowarzyszeń, cenzorem kościelnym miesięcznika Pax. Był duszpasterzem w Trokach (1935-1938), prefektem żeńskiego gimnazjum w Rabce, gdzie odbywał kurację z powodu gruźlicy w latach 1938-1939, kapelanem podziemia niepodległościowego w Wilnie (1939-1941), proboszczem parafii Chotajewicze, Korzeń, Okołowo w pobliżu Mińska. Został rozstrzelany przez policję białoruską współpracującą z Niemcami 9 listopada 1941 w lesie pod Borysowem. Jego symboliczny grób znajduje się w Laskach pod Warszawą, krzyż upamiętniający jego męczeńską śmierć stoi obok kościoła w Borysowie.
W 1999 ogłoszony błogosławionym wraz z innymi polskimi duchownymi, zamordowanymi w czasie II wojny światowej.
