Henryk Jankowski (generał)

Z Wikipedii

Henryk Jankowski, pseud. Kuba (ur. 11 czerwca 1922 w Warszawie, zm. 10 sierpnia 1959 w Warszawie), generał brygady Wojska Polskiego.

Pochodził z rodziny rzemieślniczej. W 1939 ukończył 3-letnią szkołę techniczną rysunków, w czasie okupacji działał w lewicowym ruchu oporu. Od czerwca 1943 walczył w szeregach Gwardii Ludowej, później dowodził specjalną grupą bojową Dowództwa Głównego Armii Ludowej w Warszawie. W powstaniu warszawskim dowodził kompanią Armii Ludowej na Żoliborzu. Po upadku powstania przedostał się na Pragę, gdzie wstąpił w szeregi 1 Armii Wojska Polskiego. Uczestniczył w walkach o Warszawę w styczniu 1945 i dalszych działaniach wojennych (na Wale Pomorskim, Wybrzeżu, w Berlinie). Był zastępcą dowódcy kompanii i oficerem sekcji polityczno-wychowawczej 6 pułku piechoty, potem oficerem w wydziale polityczno-wychowawczym 2 Dywizji Piechoty.

Po wojnie w stopniu kapitana WP został szefem wydziału w Zarządzie Polityczno-Wychowawczym Warszawskiego Okręgu Wojskowego. Ukończył Wyższą Szkołę Polityczno-Wychowawczą WP (1947) i Wojskową Akademię Polityczną (1958), awansując na kolejne stopnie oficerskie. W 1958 został generałem brygady. Od listopada 1956 był zastępcą dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego.

Należał kolejno do PPR i PZPR. Był odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Grunwaldu III klasy, Orderem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim.

[edytuj] Źródła

• Jan Zamojski, Henryk Jankowski, w: Polski Słownik Biograficzny, tom X, 1962-1964