Herb gminy Zabrodzie
Z Wikipedii
Herb gminy Zabrodzie uzyskał akceptację Komisji Heraldycznej przy MSWiA i zgodnie z Uchwałą Rady Gminy Zabrodzie od 2004 roku stanowi obowiązujący herb gminy Zabrodzie. Autorem projektu graficznego wraz z opisem i uzasadnieniem heraldycznym jest Robert Szydlik.
[edytuj] Opis herbu
Na tarczy hiszpańskiej w polu czerwonym: krzyż srebrny (biały) opleciony gałązką cierniową czarną na prawej flance, podwójnie wystrzępione pióro gęsie srebrne (białe) na lewej flance, rzeka falista srebrna (biała) w podstawie tarczy.
Prawidłowe proporcje wysokości do szerokości herbu wynoszą 11:10
Uwaga! Ilustracja obok nie jest herbem, który jest tu opisywany. Członek Wikimediów nie chciał (na życzenie autora wstawić tu właściwej ilustracji), ponieważ wolał zaistnieć jako twórca-interpretator, a może nawet karykaturzysta... Na ilustracji obok zachwiano proporcje wysokości do szerokości herbu, źle odrysowano pióro, a obwódka ma różną grubość w różnych miejscach.
[edytuj] Symbolika
Zastosowane w herbie gminy Zabrodzie mobilia (godła) mają uproszczoną kolorystykę i kształt zgodnie z zasadami heraldyki:
- Krzyż srebrny (biały) opleciony gałązką cierniową czarną – znajdujący się na prawej flance – jest godłem zaczerpniętym z herbu zgromadzenia zakonnego sióstr Benedyktynek-Samarytanek Krzyża Chrystusowego, które 6 października 1931 r. zakupiły dawny majątek ziemski w Niegowie (historyczna i obecna parafia Zabrodzia). Obecnie ss. Benedyktynki-Samarytanki prowadzą domy pomocy społecznej w Niegowie i Fiszorze (wieś na terenie gminy Zabrodzie).
Nawiązanie do herbu Sióstr jest o tyle istotne, że Ich działalność promieniuje nie tylko na teren całej gminy, ale i znacznie dalej. Założycielka zakonu, siostra Wincenta (Jadwiga Jaroszewska) będzie wkrótce beatyfikowana przez papieżą Jana Pawła II w stolicy apostolskiej. Ze względu na to (zgodnie z zasadami heraldyki: upamiętniać wydarzenia i postaci istotne w historii społeczności) w herbie gminy Zabrodzie nie sposób pominąć ww. zgromadzenia zakonnego i jego działalności. Herb Samarytanek jest podzielony na trzy (niestety w sposób niestandardowy – w pas, przy czym dolne pole podzielono symetryczną linią pionową) i składa się z herbu rodziny Jaroszyńskich, herbu Piotrkowa (skąd pochodziła s. Wincenta) i z krzyża brązowego oplecionego czarnym cierniem na tle złotym, w pozycji pochylonej w heraldyczną prawą stronę (dla patrzącego lewą) o ok. 70 stopni w stosunku do pionu. Niestety herb ww. Zgromadzenia nie jest zgodny z obowiązującymi zasadami heraldyki, dlatego zastosowane w herbie gminy Zabrodzie godło zostało poddane heraldyzacji: krzyż jest srebrny z cierniem czarnym. - Pióro gęsie srebrne (białe) podwójnie wystrzępione – stylizowane na współczesne – jest bezpośrednim nawiązaniem do postaci Cypriana Kamila Norwida, jednego z najwybitniejszych polskich poetów, który urodził się na terenie gminy Zabrodzie we wsi Laskowo-Głuchy 24 września 1821 roku. Poeta pierwsze cztery lata swego życia spędził w drewnianym dworku w Głuchach, a po śmierci matki w 1825 roku był wychowywany przez prababkę – miecznikową Hilarię Sobieską mieszkająca w Stachówce, a z kolei po jej śmierci przez krewnych matki – Zdzieborowskich mieszkających w Dębinkach (także w gminie Zabrodzie).
- Rzeka falista srebrna (biała) – nawiązuje do topografii gminy Zabrodzie, której północno-zachodnia granica biegnie wzdłuż z linią rzeki Bug. Ponadto na terenie gminy przepływa mniejsza rzeka Fiszor ze swoimi trzema dopływami.
- Tło tarczy czerwone – czerwień to podstawowy i prawdopodobnie najstarszy kolor heraldyczny. Według Władysława Kopalińskiego czerwień symbolizuje między innymi natchnienie i twórczość artystyczną . Jest tu jasne nawiązanie do osoby poety Cypriana Kamila Norwida. Poza tym Norwidowie pieczętowali się herbem Topór, którego opis jest następujący: "W polu czerwonym topór srebrny w lewo". Herb Topór jest jednym z najstarszych (według niektórych heraldyków najstarszym) z polskich godeł szlacheckich! Pierwsza średniowieczna pieczęć z heerbem Topór pochodzi z końca XIII wieku. Dla podkreślenia swego dawnego pochodzenia znak ten był w dawnych wiekach nazywany Starżą.
