Holoprozencefalia
Z Wikipedii
Przodomózgowie jednokomorowe | |
ICD-10: |
Q04.2
|
Q04.2.0 {{{X.0}}} |
|
Q04.2.1 {{{X.1}}} | |
Q04.2.2 {{{X.2}}} | |
Q04.2.3 {{{X.3}}} | |
Q04.2.4 {{{X.4}}} | |
Q04.2.5 {{{X.5}}} | |
Q04.2.6 {{{X.6}}} | |
Q04.2.7 {{{X.7}}} | |
Q04.2.8 {{{X.8}}} | |
Q04.2.9 {{{X.9}}} |
Holoprozencefalia (łac. holoprosencephalia) - ciężka wada wrodzona płodu polegająca na niedokonanym podziale przodomózgowia.
Spis treści |
[edytuj] Etiologia
Holoprozencefalia jest malformacją przodomózgowia i środkowej części twarzy. Wiąże się z zaburzeniami różnicowania mezodermy przedstrunowej, i ma podłoze genetyczne. Ocenia się, że co najmniej 12 regionów chromosomowych zawiera geny, których mutacje biorą udział w patogenezie holoprozencefalii (tabelka).
Typ | Locus | Gen | OMIM |
---|---|---|---|
HPE1 | 21q22.3 | MIM 236100 | |
HPE2 | 2p21 | SIX3 | MIM 157170 |
HPE3 | 7q36 | SHH | MIM 142945 |
HPE4 | 18p11.3 | TGIF | MIM 142946 |
HPE5 | 13q32 | ZIC2 | MIM 609637 |
HPE6 | 2q37.1-q37.3 | MIM 605934 | |
HPE7 | 9q22.3 | PTCH1 | MIM 610828 |
HPE8 | 14q13 | DSP | MIM 609408 |
HPE9 | 2q14 | GLI2 | MIM 610829 |
Holoprozencefalia w większości przypadków występuje sporadycznie, ale znane są rodziny z autosomalnie dominujaco dziedziczoną jej rodzinną postacią. U około 30% pacjentów z holoprozencefalią rodzinną wykrywa sie mutacje genu SHH (sonic hedgehog gene). Holoprozencefalia stanowi też składową wielu zespołów wad (głównie zaburzeń chromosomowych). Niektóre z nich to:
- trisomia 13
- triploidia
- delecja 7q
- delecja 13q
- delecja 18p.
[edytuj] Obraz kliniczny
Zaburzenie może być róznego stopnia, w zależności od stopnia niedokonanego podziału mózgowia: od częściowego połączenia płatów czołowych do całkowitego połączenia półkul z wytworzeniem pojedynczej komory mózgu. Wady twarzy w holoprozencefalii odzwierciedlają stopień wady mózgowia; ich zakres obejmuje tak poważne wady, jak połączenie gałek ocznych w jedną strukturę (cyklopia) i uformowaniem struktur nosa w ryjek (proboscis), etmocefalię, cebocefalię, agenezję szczęki górnej z rozszczepem środkowym i hipoplazją nosa, po niewielki hipoteloryzm.
[edytuj] Bibliografia
- Lech Korniszewski Dziecko z zespołem wad wrodzonych. Diagnostyka dysmorfologiczna. Wyd. II, PZWL 2005 ISBN 83-200-3042-0.
- C.Dubourg, C.Bendavid, L.Pasquier, C.Henry, S.Odent, V.David: Holoprosencephaly Orphanet J Rare Dis. 2: 8 (2007).