I wyprawa ludowa
Z Wikipedii
I wyprawa ludowa (1096) - masowa wędrówka chłopów (gł. z połduniowej Francji), kierowana przez Piotra z Amiens, odbywająca się w okresie pierwszej krucjaty.
Pod wpływem przemówienia papieża Urbana II około 20 kwietnia 1096 roku z Kolonii wyruszyła wyprawa krzyżowa biedaków wiedzionych przez Piotra z Amiens. Liczba uczestników tej ,,ludowej krucjaty" jest szacowana od 18 000 do nawet 180 000 osób. Najprawdopodobniejszą wersją jest liczba 20 000 uczestników. Początkowo ci ubodzy krzyżowcy znaczą swój szlak pogromami Żydów: w Wormacji, w Moguncji oraz w Kolonii. Ich nadejście wiąże się zawsze z ogromnymi obawami mieszkańców miast z powodu wielkiej do wyżywienia rzeszy uczestników. Biedacy dopuszczają się rozbojów, gwałtów, niczym nie różniąc się od wrogich najeźdźców. W czerwcu docierają pod Belgrad zmuszając cesarskie wojska do ucieczki spod Niszu. 12 lipca wyprawa dociera do Sofii z 75% składem początkowym; większość nieszczęśników zginęła z wycieńczenia, głodu. Na początku sierpnia krzyżowcy docierają do Konstantynopola skąd są błyskawicznie przetransportowani przez Bosfor do Azji Mniejszej. Cesarz Aleksy I pragnął pozbyć się jak najszybciej tego niebezpiecznego elementu, który zaczął grabić kościoły oraz prywatne domy. We wrześniu niemieccy chłopi z tej krucjaty są oblegani pod Xerigordon gdzie kapitulują wobec wojsk saraceńskich. Ci, którzy przeszli na islam, są sprzedawani w niewolę, natomiast oportunistów pozbawia się życia. 21 października pod Civetot doznają pogromu główne siły krucjaty ludowej. Z potyczki uszło z życiem do Konstantynopola około 3000 ludzi. Piotr z Amiens toczy wtedy negocjacje z Aleksym I o dostarczenie pożywienia. Po dotarciu do serca Cesarstwa Bizantyjskiego krucjat rycerskich coraz mniej jest wzmianek o krucjacie ludowej, chłopskiej. Zaczyna się właściwy okres I wyprawy krzyżowej.
To jest tylko zalążek artykułu związanego z historią, islamem i chrześcijaństwem. Jeśli możesz, rozbuduj go.
