Inżektor (w parowozie)
Z Wikipedii
Inżektor (smoczek) — jeden z rodzajów urządzenia podającego wodę do kotła parowozu, potrzebną mu do wytwarzania pary. Każdy parowóz powinien posiadać dwa niezależne urządzenia podające wodę - jeden zapasowy.
Szeroko stosowany w parowozach jeżdżących na terenie Polski.
Woda podawana jest ze zbiorników w parowozie lub ze skrzyni wodnej tendera. Ulega ona podgrzaniu w inżektorze w kontakcie z parą. Nie posiadają więc podgrzewaczy, co upraszcza ich konstrukcje i naprawy.
Inżektory dzielimy:
- na parę świeżą - wymagają zasilania parą wodną o ciśnieniu około 6 [atmosfera (jednostka)|atm]].; podgrzewają wodę do temperatury 60-70°C
- niessące - np. Nathana - umieszczane poniżej dna zbiorników wody parowozu lub tendera, zwykle pod budką maszynisty, gdyż wymaga grawitacyjnego dopływu wody
- ssąco-tłocząco - np. Friedmanna, Strubego - umieszczane w pobliżu kotła, zwykle w budce maszynisty; wpychają wodę do kotła poprzez wywołanie ssania przez parę wodną. Nadają wodzie dużą prędkość, która zamieniona na ciśnienie, pozwala pokonać ciśnienie w kotle i wlot wody do niego.
- odlotową - w rzeczywistości wykorzystują zarówno parę odlotową (w normalnej pracy) i parę świeżą (przy braku dopływu pary odlotowej). Wymagają również grawitacyjnego dopływu wody (przy niskim ciśnieniu pary odlotowej nie mogą zasysać wody samodzielnie), co dodatkowo komplikuje ich budowę. Ich zaletami jest wyższa sprawność cieplna i podgrzewanie wody do wyższych temperatur (90°C)
Drugim rodzajem urządzeń podających wodę do kotłów są pompy tłokowe.
