Inhibitory monoaminooksydazy

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Inhibitory monoaminooksydazy (MAO-I) - grupa związków stosowanych w leczeniu depresji (działające na MAO-A) i niedociśnienia tętniczego (działające na MAO-B).

[edytuj] Historia

Działanie inhibitorów MAO na układ nerwowy zostało przypadkowo odkryte podczas leczenia gruźlicy za pomocą pochodnych hydrazyny (np. izoniazydem). Dość szybko powiązano to działanie z wpływem na metabolizm monoamin biogennych i zaczęto je stosować w leczeniu depresji. Były pierwszymi skutecznymi lekami stosowanymi do leczenia depresji. Równie szybko ograniczono ich zastosowanie ze względu na liczne działania niepożądane:

działanie hepatotoksyczne
działanie hipertensyjne (przełomy nadciśnieniowe wywołane nagromadzeniem tyraminy, szczególnie po spożyciu pokarmów w nią bogatych np. żółtego sera - stąd nazwa cheese effect). Postęp stanowiło odkrycie inhibitorów odwracalnych, a następnie selektywnych (tzw. II i III generacja inhibitorów MAO, SI-MAO)

Ponadto leki tej grupy dość szybko wzmagają napęd chorego na depresję, zaś poprawa nastroju następuje później. Rodzi to zwiększone ryzyko samobójstw, stąd pacjent w początkowym okresie leczenia inhibitorami MAO wymaga troskliwej opieki i obserwacji.

[edytuj] Generacje:

I generacja - nieselektywne i nieodwracalne inhibitory MAO
- pochodne hydrazyny:
  - iproniazyd
  - fenelzyna
  - izokarboksazyd
- inne (niehydrazynowe):
  - tranylcypromina
II generacja - selektywne i nieodwracalne inhibitory MAO
- selektywne względem MAO-A:
  - klorgilina
- selektywne względem MAO-B:
  - selegilina
III generacja - selektywne i odwracalne inhibitory MAO:
- selektywne względem MAO-A:
  - toloksaton
  - amiflamina
  - moklobemid
- selektywne względem MAO-B:
  - lazabemid

Inhibitory MAO występują także w naturze jako alkaloidy jak np. harmalina czy harmina (w rucie stepowej - Pergamum Harmala) oraz terpeny np. bilobalid (w miłorzębie dwuklapowym Gingko biloba).