IV wojna rosyjsko-turecka
Z Wikipedii
Wojna rosyjsko-turecka 1735-1739 - wojna pomiędzy Rosją a Imperium Ottomańskim, która umocniła pozycje Rosji na wybrzeżach Morza Czarnego.
Główną przyczyną wojny było wmieszanie się Rosji w wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej podczas polskiej wojny sukcesyjnej. Rozpoczęta w 1735 roku wojna toczyła się głównie nad Morzem Czarnym, początkowo głównie na Krymie. W roku 1736 feldmarszałek Burkhard Christoph Münnich zdobył Perekop, Kozłów i Bachczysaraj. Piotr Lacy natomiast zdobył Azow. Po zdobyciu w 1737 roku Oczakowa i przystąpieniu do wojny Austrii (VII wojna austriacko-turecka) Rosjanie wkroczyli do Mołdawii, gdzie 28 sierpnia 1739 odnieśli zwycięstwo pod Stawuczanami, zajęli Chocim i Jassy. Niepowodzenia te skłoniły Turcję do rokowań pokojowych zakończonych pokojem belgradzkim 18 września 1739 roku. Rosja otrzymała Azow bez prawa budowania umocnień. Księstwa kaukaskie Wielką i Małą Kabardę uznano za neutralną barierę między Turcją a Rosją. Rosji zabroniono posiadania okrętów wojennych na Morzu Czarnym i Morzu Azowskim.
[edytuj] Wojny rosyjsko-tureckie
- I wojna rosyjsko-turecka 1674-1681
- II wojna rosyjsko-turecka 1686-1700
- III wojna rosyjsko-turecka 1710-1711
- IV wojna rosyjsko-turecka 1735-1739
- V wojna rosyjsko-turecka 1768-1774
- VI wojna rosyjsko-turecka 1787-1792
- VII wojna rosyjsko-turecka 1806-1812
- VIII wojna rosyjsko-turecka 1828-1829
- IX wojna rosyjsko-turecka 1853-1856
- X wojna rosyjsko-turecka 1877-1878
