Jakub Parkoszowic
Z Wikipedii
Jakub Parkoszowic (ur. ? w Żurawicy, zm. 1455[1]) – polski językoznawca, profesor i rektor Akademii Krakowskiej, autor pierwszego traktatu o ortografii polskiej, (ok. 1440), kanonik krakowski.
Należał do grona najważniejszych przedstawicieli polskiego środowiska intelektualnego. Od roku 1421 studiował na Akademii Krakowskiej, kończąc ją z tytułem magistra w roku 1427. W latach 1439 – 1441 jej rektor, w roku 1439 także proboszcz kościoła na Skałce, od 1449 roku kanonik kapituły krakowskiej.
Głównym celem Jakuba Parkoszowica było odróżnienie spółgłosek miękkich od twardych, samogłosek długich od krótkich oraz ustalenie dostatecznej liczby odrębnych liter alfabetu dla głosek polskich.
Jego propozycje ortograficzne, zaproponowane w Traktacie o ortografii polskiej, jak np. rozróżnianie spółgłosek miękkich od twardych na podstawie kształtu liter, nie zostały wprowadzone ze względu na zbyt dalekie odbieganie od przyjętych zasad i norm ortograficznych oraz nieprzejrzystość i zawiłość.
