Juana Inez de la Cruz
Z Wikipedii
Sor Juana Inez de la Cruz (ur. 12 listopada 1651 w San Miguel de Nepantla, zm. 17 kwietnia 1695 w Meksyku), meksykańska zakonnica, pisarka i astronom.
Już jako dziecko zaczęła pisać pierwsze utwory literackie; w wieku 14 lat stała się znana z powodu urody, wiedzy i talentu poetyckiego. Zaopiekowała się nią żona wicekróla Meksyku; gdy miała 16 lat wstąpiła do zakonu karmelitanek bosych, który jednak opuściła po 3 miesiącach. W 1669 wstąpiła do zakonu hieronimitek, w którym pozostała do śmierci. Miała wszechstronne zainteresowania naukowe, obserwowała gwiazdy. Głosiła, że poprzez poświęcenie nauce człowiek przybliża się do Boga. Pisała poezje i prozę (także dramaty i komedie), często występowała przeciwko poniżaniu kobiet przez mężczyzn; jej najważniejsze dzieła to: Neptuno Alegórico (1680), Carta Athenagórica (1690), esej autobiograficzny Respuesta a Sor Filotas de la Cruz (1691) i poemat Primer sueño.
