Kazimierz Bajoński

Z Wikipedii

Kazimierz Teofil Bajoński (ur. 10 lutego 1880 w Raszkowie w ówczesnym pow. odolanowskim - zm. 28 marca 1927 pod Dreznem), ekonomista polski, działacz społeczny i gospodarczy.

Był synem nauczyciela Józefa i Józefy z Zielewskich. Kształcił się w Królewskim Gimnazjum w Ostrowie, następnie studiował handel w Akwizgranie; uzyskał dyplom z wyróżnieniem, dzięki czemu na koszt uczelni odbył podróż edukacyjną po Anglii. Kontynuował studia we Fryburgu i obronił doktorat ekonomii politycznej.

Po praktyce w Banku Ludowym w Bytomiu pracował w zarządzie poznańskiego Banku Przemysłowców (1907-1927). Zasłużony dla rozwoju przemysłu polskiego w Wielkopolsce, współtworzył Drukarnię Katolicką, przewodniczył radzie nadzorczej Zachodnio-Polskiego Syndykatu Węglowego, wchodził w skład rady nazdorczej Browaru Huggera i Wielkopolskiej Papierni (w Bydgoszczy). Był w gronie założycieli przedsiębiorstw Hartwig-Kantorowicz, Fabryki Konserw Mięsnych w Bydgoszczy, Browaru Grodziskiego, zakładał także m.in. Bank Polski i należał do jego władz oraz przewodniczył poznańskiemu oddziałowi Związku Banków. W 1923 zaangażował się w prace nad wprowadzeniem polskiej waluty - złotego - w Wielkopolsce.

Obok działalności w instytucjach życia gospodarczego uczestniczył w pracach m.in. Towarzystwa Pomocy Naukowej im. Karola Marcinkowskiego i Komitetu Tanich Kuchni. W 1922 opracował pracę Bank Przemysłowców. Zmarł w czasie pobytu w sanatorium pod Dreznem.

Był żonaty z Zofią (1894-1942), córką Stefana Cegielskiego; miał synów Witolda (ur. 1919) i Stefana (ur. 1921).

[edytuj] Bibliografia

• Zygmunt Kaczmarek, Kazimierz Bajoński, w: Wielkopolski Słownik Biograficzny, Warszawa-Poznań 1981