Kit pszczeli
Z Wikipedii
Kit pszczeli, propolis (z gr. προ „przed“ i πόλις „miasto“) - lepka substancja żywiczna powstająca z żywic roślinnych i innych związków zebranych przez pszczoły oraz ich wydzielin.
Kit służy pszczołom jako materiał budulcowy, uszczelniający i dezynfekujący. Powlekają nim wgłębienia i uszkodzenia w ścianach ula, regulują szerokość wylotka na zimę.
[edytuj] Historia
Propolis był znany kapłanom egipskim już tysiące lat przed naszą erą. Stosowali go starożytni Persowie i Grecy. Arystoteles używał kitu pszczelego przy opatrywaniu ran i leczeniu chorób skóry. W pierwszym stuleciu przed naszą erą pisał o nim Wergiliusz. Kitu pszczeli stosowano do dezynfekcji ran w okresie drugiej wojny burskiej w południowej Afryce ok. roku 1900. Dzisiaj o propolisie prawie zapomniano, chociaż coraz więcej badań naukowych zajmuje się jego leczniczymi właściwościami.
[edytuj] Skład i właściwości
W kicie pszczelim w zależności od jego pochodzenia znajduje się 50-55% żywicy, 30-40% wosku, 5-10% olejków eterycznych, jak również białka, mikroelementy i witaminy.
Barwa propolisu zależy od gatunku rośliny, z której jest zbierany:
Propolis wykazuje silne działanie bakteriobójcze, dzięki czemu zabezpiecza rodzinę pszczelą przed chorobami i procesami gnilnymi. Ta właściwość znalazła zastosowanie w lecznictwie. Kit pszczeli przyśpiesza procesy gojenia i regeneracji tkanek, jest skuteczny również w przypadku oparzeń. Ponadto może być używany przy przeziębieniu, paradontozie i chorobach układu pokarmowego (tylko pod kontrolą lekarza).
Stosuje się pod postacią 3% lub 5% maści, tabletek lub roztworu alkoholowego. Ze względu na dużą liczbę składników w niektórych przypadkach może powodować objawy nadwrażliwości lub odczyny alergiczne.
Po roku przechowywania kit pszczeli traci częściowo swoją aktywność biologiczną, po dwóch latach nie wykazuje jej prawie wcale.
