Komora oscylacyjna
Z Wikipedii
Komora oscylacyjna to nazwa używana przez Jana Pająka do określenia wymyślonego przezeń urządzenia, którego ma magazynować ogromną ilość energii w polu magnetycznym wytwarzanym przez cyklicznie obiegające to urządzenie iskry elektryczne.
Spis treści |
[edytuj] Kryterium weryfikowalności
Aby pomysł takiego urządzenia znalazł uznanie w oczach nauki, jego autor musi dokładnie opisać właściwości komory oscylacyjnej tak, aby każdy mógł zbudować podobny aparat i sprawdzić jego działanie. Efektem takiego powtarzalnego eksperymentu powinna być publikacja w recenzowanym czasopiśmie naukowym oraz patent dla wynalazcy. Hipotetyczna komora oscylacyjna nie została jak dotąd w ten sposób zweryfikowana.
[edytuj] Konstrukcja urządzenia
W przezroczystej obudowie w kształcie sześcianu, symetrycznie względem osi magnetycznej urządzenia, są umieszczone na dwóch przeciwległych ścianach bloki igieł skierowanych prostopadle do ścian i osi magnetycznej, wykonanych z przewodzącego materiału i odizolowanych wzajemnie od siebie. Według autora, po wzbudzeniu urządzenia polegającym na zapoczątkowaniu obiegu iskier, iskry te są odpychane od igieł i krążą w obiegu zamkniętym tworząc elektromagnes.
Pająk domniemywa, że gęstość prądu elektrycznego w iskrach może być wiele rzędów wielkości większa niż w zwojach typowego elektromagnesu i dlatego urządzenie to ma wytwarzać pole magnetyczne o znacznie większym natężeniu niż uzyskiwane za pomocą znanych dziś technologii.
[edytuj] Domniemane zastosowania
Wykorzystanie nawet bardzo silnego elektromagnesu do napędzania statku kosmicznego w atmosferze Ziemi wydaje się niemożliwe, bo pole magnetyczne jest zbyt słabe. Nawet gdyby elektromagnesy były wykonane z materiałów nadprzewodzących, to ciężar systemu chłodzenia byłby większy niż siła wynikająca z oddziaływania pola magnetycznego. W efekcie pojazd oparty na wielkim magnesie nigdy nie oderwałby się od ziemi.
Pająk definiuje tzw. strumień startu jako strumień pola magnetycznego wystarczający do uniesienia jednostki masy z powierzchni Ziemi na zasadzie odpychania magnetycznego. Komory oscylacyjne będąc niezwykle silnymi magnesami o małej masie mają być zdolne do wytworzenia strumienia startu i służyć w przyszłości do konstruowania wehikułów latających zwanych przez Pająka magnokraftami, działając w nich jako pędniki magnetyczne.
Inne zastosowanie domniemanej komory oscylacyjnej to akumulatory o bardzo dużej pojemności, gromadzące energię w swoim polu magnetycznym.
[edytuj] Zasada działania
Komora oscylacyjna ma być oparta na zasadzie działania obwodu oscylacyjnego, wynalezionego przez Josepha Henry'ego, amerykańskiego fizyka. Konwencjonalny obwód oscylacyjny składa się z trzech elementów: cewki indukcyjnej, kondensatora i iskrownika. W komorze oscylacyjnej funkcje wszystkich trzech elementów mają pełnić wirujące iskry.
[edytuj] Krytyczne spojrzenie
Korekty: obwód oscylacyjny = obwód rezonansowy; Pająk w swoich opisach mylnie nazywa cewkę indukcyjną "induktorem" – jest to błędne tłumaczenie angielskiego "inductor", użytego w znaczeniu dławik (cewka); po polsku "induktor" oznacza raczej cewkę Ruhmkorffa, która jest obwodem elektrycznym zawierającym dodatkowo źródło zasilania i przerywacz.
Pomysł jest wzorowany na wnęce rezonansowej, jednak w tej ostatniej nie wytwarza się łuku elektrycznego, który powodowałby tylko straty energii, a co najwyżej – jeśli jest ona elementem klistronu – przepuszcza się przez nią elektrony (w próżni).
Urządzenie działa tylko pozornie, nawet przy niewielkiej energii w nim zgromadzonej powstanie w nim wysokie ciśnienie i temperatura. Bez względu na sposób gromadzenia energii w polu magnetycznym energia zgromadzona w polu magnetycznym określona jest wzorem:
gdzie:
- E - energia
- B - indukcja magnetyczna pola
- μ - przenikalność magnetyczna
- V - objętość
Jeżeli pole magnetyczne jest zmienne, to wytwarza pole elektryczne i zgromadzona w nim energia jest równa energii w zmiennyp polu magnetycznym.
Energia pola magnetycznego, podobnie jak energia kinetyczna cząsteczek gazu, wywołuje w cząsteczkach posiadających ładunek ciśnienie magnetyczne, które będzie dążyło do rozprężenia gazu. Poprzez opór elektryczny ośrodka nastąpi przemiana energii magnetycznej na cieplną zobacz anihilacja pola magnetycznego, nagrzeje się on do bardzo wysokiej temperatury gaz w komorze, nie będzie w niej iskier a plazma o wysokiej temperaturze.
[edytuj] Ufologia
Jan Pająk jest jednym z najbardziej znanych polskich „ufologów” i we wszystkich swoich pracach - również tych dotyczących napędu magnetycznego - posługuje się analogiami do UFO. Opisy magnokraftu podane przez niego są podobne do opisów „niezidentyfikowanych obiektów latających”, i dlatego wokół tej domniemanej konstrukcji narastają kontrowersje z uwagi na dominujący w środowisku ufologów pogląd o grawitacyjnym napędzie hipotetycznego UFO.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Komora oscylacyjna - czyli akumulator energii o nieograniczonej pojemności, oraz pędnik dla statków międzygwiezdnych
- Pełny tekst książki dr Jan Pająk: "Zaawansowane urządzenia magnetyczne" (2006, 4 wydanie, ISBN 0-9583727-5-6, w 18 tomach)
  Przedstawione tu hipotezy mogą stać w sprzeczności z obecną wiedzą naukową i nie są uznawane za element nauk ścisłych. Zobacz też: Weryfikowalność źródeł • Nie przedstawiamy twórczości własnej • Neutralny punkt widzenia |
