Krajczy
Z Wikipedii
Krajczy – w dawnej Polsce urzędnik na dworze panującego. Urząd krajczego pojawił się w Polsce piastowskiej. Do jego obowiązków należało krajanie mięsa i kołaczy, które cześnik stawiał przed panującym. W Rzeczypospolitej było dwóch krajczych wielkich: koronny i litewski. W hierarchii godności ziemskich urząd ten zajmował miejsce po podczaszym, przed podstolim. W XIV-XVI w. przekształcił się w urząd tytularny.