Krakowska szkoła historyczna
Z Wikipedii
Krakowska szkoła historyczna, kierunek w polskiej historiografii reprezentowany przez warszawskie środowisko historyczne.
Uformowała się w drugiej połowie lat 60. XIX wieku wokół spolonizowanego Uniwersytetu Krakowskiego i Akademii Umiejętności. Głównym założeniem tej szkoły był pesymizm osadzony na osądzie iż tylko i wyłącznie Polacy są winni upadku dawnej Rzeczypospolitej, a wszystkie nieszczęścia jakie później na nich spadły są zasłużoną przez naród pokutą.
Przeciwstawiali się oni szkole lelewelowskiej, jako propagującej republikańską koncepcję dziejów Polski.
[edytuj] Główni przedstawiciele krakowskiej szkoły historycznej:
- ks. Walerian Kalinka (1826–1886)
- Józef Szujski (1835–1883)
- Michał Bobrzyński (1849–1935)
- Stanisław Smolka (1854–1924)
W opozycji do krakowskiej szkoły historycznej w środowisku warszawskim na przełomie lat 70. i 80. XIX wieku powstała tzw. warszawska szkoła historyczna.
