Krzyż za udział w Wojnie 1918-1921
Z Wikipedii
Krzyż za udział w Wojnie 1918-1921 - polskie państwowe odznaczenie wojskowe.
Krzyż za udział w Wojnie 1918-1921 ustanowiono ustawą Sejmu z 21 lipca 1990 dla odznaczenia osób, które pełniąc służbę w latach 1918 - 1921, przyczyniły się do ugruntowania niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej.
Krzyż nadaje się uczestnikom wojny w latach 1918-1921 we wszystkich służbach, żyjącym w dniu wejścia ustawy w życie (10 sierpnia 1990). Obejmuje on wojnę polsko-ukraińską i wojnę polsko-radziecką. Krzyż nadaje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Ministra Obrony Narodowej. Odznaczeni otrzymują odznakę Krzyża i legitymację.
Z dniem 8 maja 1999 nadawanie Krzyża uznano za zakończone (ustawą z 16 października 1992).
[edytuj] Opis odznaki
Odznaka w formie krzyża równoramiennego prostego wykonanego z metalu o wymiarach 42 x 42 mm, składa się z czterech równych, rozszerzonych na końcach ramion o przekroju spłaszczonego ośmioboku i związanych pośrodku sześcianem. Na ramionach poprzecznych Krzyża wyryty jest poziomo napis: OBROŃCY - OJCZYZNY, na ramionach pionowych - daty: 1918 i 1921, w środku zaś skrzyżowania ramion znajduje się wizerunek orła na tle z białej emalii.
Forma odznaki Krzyża powtarza, z modyfikacjami, odznakę przedwojennego Krzyża Niepodległości.
Wstążka szerokości 37 mm w kolorze czerwonym z dwoma wąskimi białymi pionowymi paskami.
Do 1992 roku Krzyż za udział w Wojnie 1918-1921 nosiło się w kolejności po Krzyżu Walecznych, po 1992 roku - po obecnie obowiązujących odznaczeniach państwowych.
