Książę niezłomny
Z Wikipedii
"Książę niezłomny. Z Calderona de la Barca. Tragedia we trzech aktach" – swobodny przekład dramatu El principe constante Pedro Calderóna dokonany przez Juliusza Słowackiego w grudniu 1843 roku. Wydany w 1844 w Paryżu.
Dramat Calderona został na tyle wzbogacony przez Juliusza Słowackiego, że stał się odrębnym dziełem, parafrazą pierwowzoru.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Głównym bohaterem jest Portugalczyk Don Fernand, infant, który przebywał w niewoli. Tam też zmarł w roku 1443, gdyż nie zgodził się na oddanie Maurom miasta Ceuty, co było warunkiem jego uwolnienia. Wątek ten miał według zamiaru Calderona, nawiązywać do legendy "świętego infanta", który odmówił wydania muzułmanom chrześcijańskiego miasta, za co odebrana mu została wolność.
Tłumaczenie Słowackiego jest utrzymywane w konwencji ewangelicznej przypowieści o niezłomności, ofierze i poświęceniu dla innych, męczeństwie, szlachetności ducha. Poeta wzbogaca samoświadomość bohatera, czyniąc z niego sługę Bożego. Podobny w tym staje się do niektórych bohaterów dramatów Słowackiego (tych tworzonych od 1842), gromadzących w sobie cechy charakteryzujące typ romantycznego indywidualizmu.
Tu kończą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
