Księga Helamana
Z Wikipedii
|
Księga Helamana - jedna z ksiąg zawartych w Księdze Mormona, znajduje się pomiędzy Księgą Almy, a Trzecim Nefim. Zdaniem mormonów Księga ta opisuje czasy od 53 . p. n. e do 5 r. p. n. e., a autorem jest Helaman i jego synowie. Składa się z 16 rozdziałów.
[edytuj] Treść księgi
Księga opisuje dzieje Nefitów; walki i rozłamy między nimi , proroczą działalność Nefiego, proroctwo Lamanity Samuela do Nefitów oraz proroctwa zapowiadające przyjście Jezusa Chrystusa i nawrócenie się Lamanitów.
[edytuj] Biblia a Księga Helamana (krytyka)
- Nefici do budowy domów używali już w 49 r. p. n. e cementu[1], choć na starym kontynencie technologia pozyskiwania cementu nie była jeszcze znana w tamtych czasach.
- Izraelici przeszli przez Morze Czerwone[2], gdy tymczasem dzisiejsza archeologia mówi, że było to "morze sitowia". Mimo iż Biblia nie nazywa wody przez którą przeszedł Mojżesz ze swoim ludem, Morzem Czerwonym, to przez długi czas w powszechnej opinii chodziło właśnie o to morze.
