Kurier Warszawski (dziennik)
Z Wikipedii
Kurier Warszawski - gazeta codzienna wydawana w Warszawie od roku 1821 do 1939.
Kurier Warszawski założył (oraz został pierwszym redaktorem) w roku 1821 Bruno Kiciński, postać uważana za twórcę pierwszego koncernu prasowego, osoba wydająca wiele tytułów literackich i politycznych.
Gazeta stała się głównym warszawskim pismem informacyjnym, jej nakład oscylujący wokół liczby 2000 egzemplarzy był znaczny jak na ówczesną wielkość miasta (120 tysięcy), oraz czytelnictwo. Jej popularność stale wzrastała, starano się zachowywać obiektywno-informacyjny charakter pisma. Często określana jako bulwarówka (w ówczesnym znaczeniu tego słowa), starała się początkowo dotrzeć do każdego. Jednak już w drugiej połowie dziewiętnastego wieku była zdecydowanie skierowana do czytelnika co najmniej średniozamożnego – stała się pismem mieszczaństwa, stale zyskiwała na popularności, później słynęła z rozbudowanej części ogłoszeniowej. Była jedną z poczytniejszych gazet. W dwudziestoleciu międzywojennym nakład gazety osiągał 40–50 tysięcy egzemplarzy.
Władysław Reymont powiedział że „bez nocnika i Kuriera Warszawskiego zasnąć nie może”. W latach 1875-1882 i 1883-1887 na jego łamach Bolesław Prus drukował „Kroniki tygodniowe”. Z kurierem współpracowała Lucyna Ćwierczakiewiczowa najbardziej poczytna autorka swoich czasów (jej książki „365 obiadów za pięć złotych” czy „Poradnik porządku i różnych nowości gospodarczych” biły na głowę dzieła Sienkiewicza czy Prusa). Innymi autorami byli Władysław Umiński, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Aleksander Michaux.
Kurier Warszawski wychodził nieprzerwanie przez 118 lat, do 28 września 1939 roku, gdy do Warszawy wkroczyli Niemcy. W trakcie okupacji, próbując kontynuować tradycję gazety, wydawano gadzinówkę „Nowy Kurier Warszawski”. W roku 2006 nawiązując do dziennika stworzono nowy miesięcznik, o tej samej nazwie „Kurier Warszawski”, traktujący o sprawach Warszawy.
