Kutry trałowe typu TR-41

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Kuter trałowy projektu 151 - typ kutrów trałowych, budowany w Polsce w latach 1954-1956, nazywany także typem TR-41 od oznaczenia pierwszej jednostki (czasami TR-40). Klasyfikowane były też jako trałowce rzeczne.

Kutry te były pierwszymi okrętami zbudowanymi od podstaw w Polsce po II wojnie światowej. W latach 1955-56 w Stoczni Rzecznej w Pleniewie zbudowano 7 okrętów tego typu dla polskiej Marynarki Wojennej oraz dalsze okręty (23 lub 48) dla marynarki ZSRR. Pierwszy okręt o oznaczeniu TR-41 wszedł do polskiej służby 4 kwietnia 1955, kolejne TR-42 - TR-47 weszły do służby do końca 1956 (skrót TR pochodził od: trałowiec rzeczny). W 1960 ich oznaczenia zmieniono z TR-41 - TR-47 na "811" - "817".

Polskie kutry tego typu bazowały w Świnoujściu, tworząc dywizjon rzecznych kutrów trałowych. Operowały one głównie na Zalewie Szczecińskim i wodach przybrzeżnych Zatoki Pomorskiej. Zostały wycofane ze służby w latach 1969-1970 i skasowane; dwa z nich jeszcze do 1971 służyły jako jednostki pomocnicze.

Kutry projektu 151 były konstrukcji drewnianej, ze stalową lekko opancerzoną nadbudówką.

Dane techniczne:

wyporność: standardowa - 46,4 ton; pełna - 49,2 ton
wymiary: długość - 27,7 m; szerokość - 4,1 m; zanurzenie - 0,6 m
napęd: 2 silniki wysokoprężne Wola 300 (3D12), 12-cylindrowe o łącznej mocy 600 KM, 2 śruby, 2 stery
prędkość: maksymalna - ok. 15 w, ekonomiczna - 10 w.
zasięg: 500 mil morskich przy 10 węzłach
autonomiczność: 5 dób
zapas paliwa: 2750 kg
załoga: 16 ludzi
uzbrojenie:
- 1 podwójnie sprzężona armata przeciwlotnicza kaliber 25 mm typu 2M3M
- 1 podwójnie sprzężony wkm przeciwlotniczy kalibru 14,5 mm typu 2M7
- do 24 min
wyposażenie trałowe:
- trał kontaktowy T-1
- trał akustyczny BAT-2