Latopis
Z Wikipedii
Latopis - średniowieczna księga dziejopisarska, ruski odpowiednik zachodnioeuropejskich kronik i annałów (roczników).
Latopisy miały zwykle charakter kompilacyjny, tzn. korzystały zarówno z podań i legend, jak też z ksiąg wcześniejszych dziejopisów i innych dokumentów. Utwór o takiej złożonej, wielowarstwowej strukturze, którego autorstwo trudno przypisać jednemu autorowi określany jest w terminologii naukowej jako zwód. U podstaw powstawania pierwszych latopisów leżą dworskie i klasztorne notatki, prowadzone na bieżąco prawdopodobnie już w X wieku.
Latopisy powstawały na dworach książęcych i w klasztorach (szczególną rolę odegrała tu słynna Ławra Kijowsko-Pieczerska). Do najbardziej znanych latopisów należą m.in. Powieść minionych lat, Latopis Ipatijewski, Latopis popa Duklanina, Latopis Kijowski. Stanowią one najważniejsze źródła do historii Rusi, ale też można z nich uzyskać sporo wiadomości o krajach ościennych, w tym o Polsce.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu literatury.
