Leopold Markiefka
Z Wikipedii
Leopold Markiefka (ur. 10 października 1813, zm. 24 maja 1882) – ksiądz katolicki, działacz społeczny.
Ukończył wydział teologiczny na Uniwersytecie Wrocławskim. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1838 roku. Od 1842 pracował jako kapłan w Bogucicach, najpierw będąc proboszczem – administratorem (1842), a od następnego roku proboszczem. W 1868 r. został mianowany dziekanem mysłowickim. Jako duszpasterz i kapłan cieszył się wśród parafian wielkim autorytetem i popularnością. Obok zwykłych obowiązków kapłańskich, wypełnianych bardzo gorliwie, oddawał się pracy charytatywnej, angażując się także w ruch trzeźwościowy. Podczas klęski głodu i epidemii tyfusu na Górnym Śląsku w latach 1847-1848 zorganizował pomoc materialną dla ofiar tyfusu. W 1858 r. założył w Bogucicach sierociniec pw. Matki Boskiej Bolesnej. Do opieki nad sierotami sprowadził siostry Boromeuszki, a po ich usunięciu w okresie walki kulturnej, opiekę nad sierocińcem objęły siostry Jadwiżanki. Ksiądz Markiefka ułożył statut sierocińca oraz stale zabiegał o fundusze na jego utrzymanie. W 1863 roku jako dziekan odbudował przytułek (szpital) dla ubogich pw. św. Ludwika w Mysłowicach. Dzięki jego staraniom w 1874 r. został wzniesiony w Bogucicach zakład leczniczy kierowany przez Bonifratrów. Według zamierzeń miał on służyć górnikom i hutnikom, którzy nie mogli sobie pozwolić na prywatne leczenie. Szpital ten przyjmował chorych bez różnicy wyznania.
Ks. Leopold Markiefka został odznaczony Orderem Czerwonego Orła 4 klasy.
