Leukocytoza
Z Wikipedii
Leukocytoza jest to zwiększona liczba krwinek białych (leukocytów) (oznaczenie: WBC - ang. white blood cells) w morfologii krwii obwodowej. Na liczbę leukocytów we krwi składaja się różne rodzaje krwinek: neutrofile (do 70%), eozynofile (do 4%), bazofile (do 1%), limfocyty (20-25%) oraz monocyty (do 8%).
W zależności od tego, który z rodzajów leukocytów występuje we krwi obwodowej w zwiększonej ilości (parametry uzyskiwane poprzez wykonanie rozmazu krwi obwodowej) mówimy o neutrofilii, eozynofilii, bazofilii, limfocytozie lub monocytozie.
[edytuj] Norma
Prawidłowa ilość leukocytów u dorosłego człowieka wynosi od 4.500 do 10.000 w 1 mm³ krwi.
[edytuj] Przyczyny
Oznaczenie poziomu leukocytów we krwi obwodowej jest badaniem wysoce nieswoistym. Ilość leukocytów nawet u zdrowych osób jest zmienna i wzrasta na przykład w wyniku wysiłku fizycznego, czy w okresie ciąży. Przyczyną zwiększonej liczby leukocytów we krwi obwodowej może być między innymi ostra infekcja (wirusowa, bakteryjna lub spowodowana zakażeniem pasożytami), choroba nowotworowa lub reakcja organizmu na przyjmowane leki.
