Lex Fufia Caninia
Z Wikipedii
Lex Fufia Caninia - rzymska ustawa wydana w 2 p.n.e., która ograniczała możliwość wyzwalnia niewolników. Odnosiła się do wyzwoleń dokonywanych w drodze manumissio testamento(wyzwolenie formalne w drodze testamentu). Ograniczało licznę wyzwalanych niewolników w zależności od stanu posiadania właściciela. Bez ograniczeń można było wyzwolić tylko 2 niewolników, po czym tylko ułamkową część ogółu, przy czym ten ułamek zmniejszał się ze wzrostem liczny niewolników. Górną granicę wyzwoleń w testamencie była liczba 100 niewolników.
