Lina cumownicza
Z Wikipedii
Lina cumownicza - gruba lina z włókien roślinnych (niegdyś) lub z tworzywa sztucznego (dziś), albo też stalowa, służąca do cumowania, czyli mocowania jednostki pływającej do brzegu, lub do innej jednostki, oraz do holowania i tym podobnych czynności (np. obracanie jednostki na dalbie).
Mocuje się ją na lądzie (nabrzeże, pomost) do polera lub pierścienia cumowniczego, a na jednostce do polera lub (na mniejszych jednostkach) do knagi. Liny podawane na brzeg mogą mieć koniec wolny, lub zakończony dużym uchem.
Liny cumownicze mogą nosić różne nazwy w zależności od ich użycia na zacumowanej jednostce:
- cumy ciągną się od dziobu jednostki w przód pod kątem w kierunku nabrzeża, a z rufy w tył,
- szpringi działają odwrotnie - od strony rufy na brzeg pod kątem do przodu, a od strony dziobu do tyłu,
- bresty - to liny biegnące prostopadle do nabrzeża (stosuje się je rzadko, m.in. w przypadku większego zafalowania w porcie).
Potocznie wszystkie liny cumownicze nazywa się cumami.
W przypadku grubych lin z włókien roślinnych, ich rdzeń może mieć tzw. duszę, czyli włókna nasączone smołą, tłuszczem mineralnym lub innym środkiem zapobiegającym gniciu.
Na liny cumownicze nakłada się niekiedy specjalne tarcze, w kształcie pierścieni obejmujących pełny obwód liny, w celu uniemożliwienia przedostania się pomiędzy brzegiem i jednostką zwierząt, np. szczurów. Dosyć niefortunnym, aczkolwiek stosowanym terminem jest tutaj szczurołap.
Zapoznaj się też z: pojęciami z nawigacji, okrętownictwa i żeglarstwa oraz skrótami przed imionami statków i nazwami okrętów
Portal Żegluga • Wikiprojekt Żegluga • Portal Żeglarstwo
