Lotniczy karabin maszynowy
Z Wikipedii
Lotniczy karabin maszynowy - karabin maszynowy przystosowany przystosowany do montażu na pokładzie sterowca, samolotu lub śmigłowca.
Początkowo rolę lotniczych karabinów maszynowych pełniły odpowiednio przystosowane ręczne, lekkie, ciężkie i wielkokalibrowe karabiny maszynowe. Przystosowanie do nowych zadań obejmowało z reguły wyeliminowanie wodnego chłodzenia lufy, zwiększenie szybkostrzelności, zastąpienie taśm ciągłych, rozsypnymi ( w przypadku karabinów maszynowych zasilanych taśmowo), wprowadzenie magazynków o dużej pojemności (w przypadku broni zasilanej magazynkowo), a także zastosowanie specjalnych urządzeń celowniczych.
Z czasem wzrost wymagań wobec lotniczych karabinów maszynowych (niezawodne działanie w temperaturach od +60 do -60°C, przy kątach podniesienia od +90 do -90°, mała masa, wysoka szybkostrzelność) spowodował powstanie wyspecjalizowanych lotniczych karabinów maszynowych. Po II wojnie światowej lotnicze karabiny maszynowe zostały prawie całkowicie zastąpione przez działka lotnicze. Obecnie używane lotnicze karabiny maszynowe są najczęściej instalowane na ruchomych stanowiskach strzeleckich w śmigłowcach.
Lotnicze karabiny maszynowe można podzielić ze względu na sposób mocowania na:
- stałe (mocowane w kadłubie lub skrzydłach) - obsługiwane przez pilota.
- ruchome (mocowane w ruchomych stanowiskach strzeleckich) - obsługiwane przez strzelców pokładowych.
