Wikipedysta:Lothar/brudnopis
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Rozgrywka
Główną cechą drugiej części gry Max Payne jest większy nacisk na rozgrywkę w stylu gier FPS. Max jest silniejszy i potrafi przeżyć większą ilość trafień przeciwnika. W dodatku oponenci są nieco słabsi niż w pierwszej części gry co powoduje że gra cechuje się niższym stopniem trudności. Kolejną cechą jest regenerujący się efekt "bullet-time". Wszystkie wersje gry (czyli platformy - PC, Xbox i PlayStation 2) oferują możliwość zapisu/odczytu stanu gry. Gra rozpoczyna się na najniższym stopniu trudności - wyższe są odblokowywane po ukończeniu całej gry.
[edytuj] Efekt "bullet-time"
Max Payne 2 wprowadza nową wersję efektu "bullet time", który teraz nie tylko spowalnia akcję gry, ale również zwiększa szybkość Maxa i ilość wystrzelonych pocisków z broni. Gracz może zwiększyć efekt poprzez celne trafienia przeciwnika podczas trwania "bullet time" - podobny efekt występował w filmie Matrix.
Ułatwieniem w stosunku do pierwszej części jest stosunkowo szybka regeneracja efektu "bullet time", dodatkowo niektóre akcje (jak zaatakowanie wroga zza rogu) w ogóle nie zużywają czasu "bullet time".
[edytuj] Grafika
Grafika w drugiej części została mocno podrasowana włączając w to tekstury o wysokiej rozdzielczości, szczegółowe modele postaci. Zaiplementowano obsługę Pixel Shader 1.1 co daje realistyczne odbicia i cienie. Ulepszono też system animacji twarzy.
W poprzedniej części gry twarze bohaterów były wzorowane i opracowywane na podstawie programistów z Remedy - ze względu na niski budżet produkcji. Natomiast w drugiej części zatrudniono aktora Timothy Gibbsa, który stał się modelem dla kreowanej postaci Maxa Payne'a. Głosu postaci użyczył James McCaffrey. Modelem dla postaci Mony Sax stała się zawodowa aktorka Kathy Tong. Dzięki temu postacie w grze nabrały jeszcze większego realizmu.
[edytuj] Fizyka gry
One of the most notable improvements to Max Payne 2 over the original is the inclusion of so-called "Havok physics." Max Payne 2 is one of the first games to utilize the Havok physics engine 2.0, enabling sophisticated collision handling for ragdolls and rigid bodies, making interactions between the player and various objects feel more authentic. Most loose objects in Max Payne 2 have their own weight and mass and can be manipulated or knocked around. Ragdoll physics allows dead bodies to interact realistically with the world geometry and contort into realistic (and sometimes amusing) positions. In addition, an enemy body will fall in different positions varying on where and how rapidly the player shoots them.
[edytuj] Soundtrack
The Fall of Max Payne features a single titled "Late Goodbye" from the Finnish rock group Poets of the Fall. The song is based on a poem written by Sam Lake. It plays during the game's end credits, and several characters in the game also sing or hum snippets of the song to themselves. One character also played a piano version of a part of the song.
The game generally does not have any music for most of the action sequences, although there are a few major musical themes that play during cutscenes or particularly intense shootouts. Major themes include a slower variation of the original Max Payne theme, a new action/love theme for cooperative firefights with Max and Mona, and finally a new version of the "nightmare" theme for nightmares and scenes involving the game's main villain.
The cello in the main theme of Max Payne 2 was performed by Perttu Kivilaakso, one of the cello players from the cello rock group Apocalyptica.
