Lucjan Tatomir
Z Wikipedii
Lucjan Tatomir (ur. 1836 we Lwowie, zm. 1901) - autor podręczników polskich - historii i geografii - z czasów zaborów.
Był we Lwowie nauczycielem. Oprócz dziełka "Mieszczanin krakowski w XVI w." (Lwów, 1861) wydał "Skarbniczkę dziejów i rzeczy polskich", zawierającą w sobie starannie opracowane części: "Geografja Polski" (Lwów, 1863), "Geografja Galicji" (1864), i "Dzieje Polski" (tom 1., 1866; cz. 1 tomu 2. 1872 i 1879). Ostatnie to dzieło (niedokończone) jest jednym z najlepszych opracowanych w tych czasach podręczników historii Polski. W 1863 redagował krótko (ukazały się tylko trzy zeszyty) we Lwowie czasopismo "Mieszczanin polski".
Był także autorem następujących podręczników: "Geografja ogólna i statystyczna dawnej Polski" (1868), "O królu Kazimierzu Wielkim" (1868), "Przegląd najnowszych podróży i odkryć geograficznych" (1869), "Obrazki geograficzne" (1877), "Ferje alpejskie. Wspomnienia miejsc i ludzi" (1882), "Obrazek z dziejów apostolstwa niemieckiego u Słowian nadłabskich w X wieku" (1883), "Ślady króla Jana III w kraju naszym" (1883), "Król i marszałek, trzy chwile z życia Jana Sobieskiego" (1883). Wraz z K. Benonim napisał "Krótki rys geografji do użytku szkolnego" (1881), "Jan Kochanowski, opowiadanie z XVI wieku" (1884), "Król Kazimierz Wielki i Mikołaj Wierzynek" (1888).
