Ludwik I Burbon-Orleański
Z Wikipedii
Ludwik I Burbon, Książę de Chartres, później Książę Orleański (od 1723), Andegaweński, de Valois, de Nemours, de Montpensier, de Joinville, de La Roche-sur-Yon; także Hrabia de Beaujolais; par Francji, zwany Pobożny (Le Pieux) - (4 sierpnia 1703 – 4 lutego 1752) - pułkownik-generał królewskiej infanterii, wielki mistrz Połączonych Zakonów św. Łazarza z Jerozolimy i Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel.
Urodził się w Wersalu w 1703 jako jedyny syn Filipa II Orleańskiego, regenta Francji, i Françoise-Marie de Bourbon, Mademoiselle de Blois (legitymizowanej córki Ludwika XIV i jego metresy pani de Montespan). Jako syn Filipa II przy urodzeniu otrzymał tytuł księcia de Chartres. Tytuł ten nosił do 1723, kiedy to uzyskał tytuł księcia Orleańskiego, etc. 13 lipca 1724 ożenił się z Augustą Marią Joanną, córką Ludwika Wilhelma, margrabiego Badenii. Mieli tylko jendego syna: Ludwika Filipa, księcia Orleańskiego (ur. 1725). Ich córką była Ludwika Maria Orleańska (1726-1728).
Nosił herb: Na niebieskim tle trzy złote lilie andegaweńskie w słup (2 i 1), nad nimi srebrny label (kołnierz turniejowy).
Był promotorem kultury i sztuki. Nie zajmował się polityką, odmiennie niż to było w zwyczaju na ówczesnym dworze Francji. Za to poświęcał się działalności charytatywnej i szpitalnej, tłumaczył Psalmy i Listy św. Pawła. W 1719 został gubernatorem Delfinatu (Dauphiné). W 1720 został wybrany wielkim mistrzem Połączonych Zakonów św. Łazarza z Jerozolimy i Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel.
Zmarł w opactwie św. Genowefy (Abbaye Sainte-Geneviève) w Paryżu.
| Poprzednik Filip de Courcillon, markiz de Dangeau |
 |
Wielki mistrz zakonu lazarytów 1720 - 1752 |
|
Następca Ludwik Burbon, Książę de Berry |
| Poprzednik Filip Orleański |
 |
Orleański pretendent do tronu 1723-1752 |
|
Następca Ludwik Filip Orleański |
