Małgorzata de Valois
Z Wikipedii
Małgorzata de Valois, Margot, franc. Marguerite de Valois (ur. 14 maja 1553, zm. 27 maja 1615), królowa Francji i Nawarry.
Spis treści |
[edytuj] Młoda Margot
Małgorzata urodziła się w Château - Saint-Germain-en-Laye przez braci była nazywana zdrobniale Margot. Była córką Henryka II i Katarzyny Medycejskiej. Jej trzej bracia byli kolejno królami Francji: Franciszek II, Karol IX i Henryk III.
Jej siostra Elżbieta de Valois została trzecią żoną króla Hiszpanii Filipa II. Mimo że młoda Małgorzata była zakochana w Henryku - Duc de Guise jej ambitna matka nigdy nie chciała pozwolić aby Gwizjusze objęli kontrolę nad Francją i sprzeciwiała się temu wybrankowi. Zamiast tego planowała ożenić ją z Don Carlosem - synem Filipa II, ale z planów tych nic nie wyszło. Prowadzono także rozmowy z Dom Sebastianem z Portugalii ale i one spełzły na niczym. Ostatecznie Margot miała poślubić Henryka Burbona (późniejszy Henryk IV) syna protestanckiej królowej Nawarry - Joanny d'Albret. Małżeństwo to było pomyślane jako zacieśnienie więzów rodzinnych pomiędzy rodami panującymi oraz pogodzenie hugenotów z katolikami. Mimo, że matka Henryka Joanna sprzeciwiała się małżeństwu to szlachta nawarska je gorąco popierała i dzięki temu doszło do zaaranżowania ślubu. Natomiast sama Joanna d'Albret zmarła, zanim obydwie rodziny doszły do porozumienia.
[edytuj] Ślub
18 sierpnia 1572 r. Małgorzata poślubiła Henryka, który został królem Nawarry po śmierci matki. Pan młody jako hugenot pozostawał poza kościołem przez większość ślubu. Odnotowano także, że nupturienci nie spoglądali na siebie tylko na wprost co też świadczyło o tym, że było to raczej małżeństwo z rozsądku niż z miłości. Kiedy kardynał zapytał Małgorzatę czy wyraża wolę wstąpienia w związek małżeński ona nic nie odpowiedziała. Dopiero jej brat Karol IX położył rękę na jej głowie zmuszając ja tym samym do skinienia na "tak".
6 dni po ślubie w dzień św. Bartłomieja Katarzyna Medycejska przygotowała przy pomocy katolików słynną rzeź hugenotów (zobacz: Noc św. Bartłomieja), którzy przybyli na ślub do Paryża. Masakra ta cechowała się taką brutalnością, że nawet Iwan Groźny słynący z okrucieństwa ją potępił.
[edytuj] Małżeństwo na odległość
Po ślubie i panującym po nim zamieszaniu Henryk uciekł z Paryża do Nawarry zostawiając swoją nowo poślubioną żonę za sobą. Pod kontrolą swego brata króla Henryka III Małgorzata stała się więźniem we własnym domu. Ostatecznie pozwolono jej wrócić do męża. Przez następne 3 i pół roku Margot i jej mąż prowadzili skandaliczne życie. Obydwoje obnosili się ze swymi kochankami i często kłócili. Po przebytej chorobie w 1582 r. Małgorzata wróciła do brata we Francji. Ale Henryk III oburzony jej prowadzeniem się i nieobyczajnym życiem zmusił ją do opuszczenia swojego pałacu.
[edytuj] Niemoralna królowa
Po długich negocjacjach wróciła z powrotem do Nawarry i spotkała się tam z bardzo chłodnym przyjęciem. W tym czasie staje także na czele spisku mającego na celu przejęcie jednej ze swoich posiadłości, które otrzymała w posagu a mianowicie Agen. Po kilku miesiącach umacniania miasta i wznoszenia fortyfikacji obywatele Agen zbuntowali się przeciw Małgorzacie i zmusili ją do ucieczki na zamek w Carlat. W 1586 r. Henryk III uwięził Margot w Usson w Owernii gdzie spędziła 18 lat. W 1592 rozpoczęły się rozmowy na temat unieważnienia jej małżeństwa z Henrykiem Burbonem. Trwały one 7 lat ale zakończyły się sukcesem dla Małgorzaty bo mimo ustania małżeństwa nadal miała prawo do tytułu królewskiego. Natomiast jej były mąż miał się stać jednym z najbardziej lubianych monarchów francuskich.
W tym czasie Margot spisała swoje wspomnienia, które zostały opublikowane w 1658 r. wiele lat po jej śmierci. Zarówno piękna jak i inteligentna Małgorzata miała wielu kochanków a wśród nich m.in. Józefa Bonifacego de La Mole, Jacques'a de Harlaya, Seigneur de Chanvallon i Bussy'ego d'Amboise.
[edytuj] Ostatnie dni
Pod koniec życia urok osobisty Małgorzaty już nieco przyblakł i żyła ona w stanie bliskim ubóstwa i była gnębiona przez swoich wierzycieli. Po pogodzeniu się ze swoim byłym mężem i jego drugą żoną (Marią Medycejską), Małgorzata wróciła do Paryża i stała się mecenesem sztuki i opiekunką ubogich. Zajmowała się także wychowaniem wszystkich dzieci Henryka IV.
Zmarła w Paryżu 27 maja 1615 i została pochowana w kaplicy Walezjuszów. Tysiące ludzi opłakiwało śmierć królowej i ostatniego przedstawiciela dynastii Walezjuszów.
[edytuj] Ciekawostki
Życie Małgorzaty stało się podstawą do napisania przez Alexandre'a Dumasa powieści pod tytułem La Reine Margot. Została ona później zekranizowana przez Patrice'a Chéreau z Izabelą Adjani w roli głównej.
| Poprzednik Ludwika Lotaryńska |
 |
królowa Francji 1589-1599 |
|
Następca Maria Medycejska |
