Maglor
Z Wikipedii
Maglor fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Noldor, urodzony w Valinorze podczas trwania Lat Drzew (jako jedyny syn Fëanora przeżył Pierwszą Erę, lecz jego późniejsze losy nie są znane).
Finwë = Míriel Mahtan
| |
Fëanor = Nerdanela
|
------------------------------------------------------
| | | | | | |
Maedhros Maglor Celegorm Caranthir Curufin Amrod Amras
|
Celebrimbor
Drugi syn Fëanora i Nerdaneli, który odziedziczył po matce jej delikatna naturę. Został słynnym bardem, lecz złożył Przysięgę Fëanora, przyczynę wielkich nieszczęść. Maglor widział śmierć ojca z ręki Balrogów w czasie Dagor-nuin-Giliath. Wraz z resztą braci zamieszkał na wschodzie Beleriandu. Osiadł pomiędzy Większym Gelionem, a Małym Gelionem, rzekami tworzącymi Gelion. Region ten, zwany Szczerbą Maglora, nie posiadając wzgórz, podatny był na ataki od północy. Bezpieczna na cztery i pół wieku kraina została zrujnowana przez Glaurunga w czasie Dagor Bragollach. Maglor zmuszony został do ucieczki do fortu Maedhrosa na górze Himring. Szesnaście lat później brali udział w Nirnaeth Arnoediad, ale przez zdradę Uldora Przekletego przegrali ją. Później jeden z Silmarili został odzyskany. Nie oddano go reszcie braci, tylko Diorowi, w wyniku czego doszło do napaści na Królestwo Thingola. Śmierć poniósł: Celegorm, Caranthir, Curufin. Wiele lat później napadli na Elwingę, nie zdobyli Silmarila. Po upadku Morgotha, gdy odnaleziono pozostałe dwa Silmarile, wrócili po nie i ukradli (żył już wtedy tylko Maedhros i Maglor). Jednak ich złe czyny w celu osiągnięcia Silmarili sprawiły, że wypaliły one im skórę, a oni w desperacji porzucili je. Maedhros skoczył z jednym do ognistej szczeliny, a Maglor wrzucił drugi do morza. Legenda głosi, że wciąż błąka się po świecie lamentując nad swoją desperacją i żalem.
