Marcin Waligóra

Z Wikipedii

Marcin Waligóra (ur. w 1906 w Libiążu) - przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie w latach 1950-1954.

Był synem górnika, pracę w kopalni podjął w wieku 13 lat w 1919. Za działalność polityczną i strajkową został aresztowany i wyrzucony z pracy w 1928, powrócił do pracy w 1929, ponownie aresztowany i wyrzucony z pracy został w 1932. Jako bezrobotny wstąpił do KPP, której członkiem pozostał do rozwiązania. W latach 1932-1939 pozostawał bez pracy, zatrudniany był dorywczo lub sezonowo przy robotach organizowanych przez opiekę społeczną lub fundusz pracy. W 1936 był przewodniczącym związków klasowych-sekcji bezrobotnych. W 1938 wybrany do Miejskiej Rady jako kandydat bezrobotnych. Jesienia 1938 wstąpił do PPS.

Zmobilizowany w 1939 brał udział w walkach kampanii wrześniowej między innymi pod Kamionką Strumiłową. Zaangażował sie w organizację życia politycznego na terenie Lwowa, następnie pierwszym zorganizowanym transportem wyjechał do kopalni, w 1941 pracoawł jako górnik w Zagłębiu Donieckim. Wrócił do Krakowa w 1942 wstąpił do PPR i działał na terenie Krakowa-Płaszowa. W obawie przed aresztowaniem wyjechał do Kędzierzyna, do Krakowa powrócił w 1944.

W 1945 pracował poczatkowo jako instruktor, a następnie kierownik Wydziału Organizacyjnego Komitetu Miejskiego PPR w Krakowie. 31 sierpnia 1945 został członkiem Miejskiej Rady Narodowej. 6 czerwca 1950 został wybrany przewodniczącym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie. Pelnił ten urząd do 7 kwietnia 1954.
Za czasów jego rządów w Krakowie:

• rozpoczęto budowę kombinatu metalurgicznego ( Hutę im. Lenina dziś Mittal Steel Poland SA)
• w lipcu 1952 podjęto decyzję o likwidacji linii tramwajowych jeżdżących przez Rynek Gł.
• we wrześniu 1952 dworzec autobusowy PKS z placu św. Ducha przeniesiono w pobliże dworca kolejowego PKP.
• uruchomiono cegielnię w Zesławicach
• 10 stycznia 1953 działalnośc rozpoczęło Wydawnictwo Literackie.