Maria Jaczynowska
Z Wikipedii
Maria Jaczynowska (ur. 17 lutego 1928 w Warszawie) – polski historyk, profesor, badacz historii starożytnego Rzymu.
Absolwentka Gimnazjum im. Jana Henryka Dąbrowskiego w Kutnie. Członkini Szarych Szeregów, uczestniczyła, jako sanitariuszka, w powstaniu warszawskim. Po wojnie studiowała historię na Uniwersytecie Łódzkim (w latach 1946-1948) i Uniwersytecie Warszawskim (1948-1951). Po obronie pracy magisterskiej starszy asystent w Instytucie Historycznym UW, od 1955 pracownik Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1958 uzyskała stopień doktora na UW ("Ekonomiczne podstawy nobilitas rzymskiej u schyłku Republiki"), w latach 1961/1962 we Francji jako stypendystka rządu francuskiego. W lutym 1965 habilitowała się na UMK, temat pracy "Collegia Iuvenum". W 1976 profesor nadzwyczajny, od 1984 profesor zwyczajny. Od 1959 członkini "Society for the Promotion of Roman Studies", w latach 1987-1992 członkini Międzynarodowego Komitetu "Association Internationale d' Épigraphie Grecque et Latine". Od 1998 na emeryturze, zatrudniona na 1/3 etatu na UMK.
Autorka 76 pozycji naukowych (14 rozpraw i artykułów opublikowanych za granicą, 8 książek) dotyczących historii społecznej starożytnego Rzymu, oraz dziejach kultów religijnych w świecie rzymskim. Najważniejsze z jej dzieł to:
- podręcznik akademicki Historia starożytnego Rzymu (1975, kilka wydań)
- Religie świata rzymskiego (1987)
- Dzieje Imperium Romanum (1995, kilka wydań)
- podręcznik akademicki Historia starożytna (wspólnie z Danutą Musiał i Markiem Stępieniem, popularnie zwany "Trojaczkami") (2000, kilka wydań)
Trzykrotnie, w latach 1972, 1975 i 1979, uhonorowana nagrodą Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W latach 1988, 96 i 2000 odebrała nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. Odznaczona Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
