Medycyna psychosomatyczna
Z Wikipedii
Medycyna psychosomatyczna to dziedzina wyłoniona z psychiatrii w latach dwudziestych XX wieku. Jej podstawą teoretyczną była psychoanaliza, a głównie obserwacje kliniczne dotyczące roli konfliktów w etiologii schorzeń takich jak choroba wrzodowa, nadciśnienie tętnicze.
[edytuj] Założenia współczesnej medycyny psychosomatycznej
- Holistyczne ujmowanie natury człowieka (włączenie problematyki somatopsychicznej)
- Polietiologiczna koncepcja - odniesienie szkodliwości dla zdrowia zachowań i emocji
- Zmiana organizacji opieki nad pacjentami i włączenie do niej innych specjalistów (psycholodzy)
|
Model biomedyczny
|
kategorie opisu
|
Model holistyczno-ekologiczny
|
| medycyna neopozytywistyczna | geneza | koncepcje systemowe, nurty humanistyczne |
| wyizolowany ze środowiska, ograniczony do wymiaru biologicznego | człowiek | powiązania między człowiekiem a środowiskiem |
| kategoria uniwersalna, przedmiot badań - choroba | zdrowie | dynamiczne – poddająca się zmianom zdolność do osiągania szczytu możliwości fizycznych, psychicznych i społecznych oraz pozytywnego reagowania na wyzwania środowiska |
| traktowanie przedmiotowe, kompetencja o orzekaniu choroby należy do lekarza | człowiek a zdrowie | traktowanie podmiotowe, egzystencja sensowna i twórcza, dążenie do zapewnienia możliwości rozwojowych |
| wykonywanie zaleceń | zachowania zdrowotne | świadomie podjęte działania w celu promowania, ochrony i zachowania zdrowia, skuteczne lub nie |
| jest wyznacznikiem zdrowia, odpowiedzialność za zdrowie ponosi lekarz | system opieki | samoopieka - system opieki jest jednym z wielu determinantów zdrowia, współodpowiedzialność za zdrowie ponosi podmiot |
| podejście nomotetyczne, tworzenie teorii ogólnych o mocy wyjaśniającej | metodologia | podejście idiograficzne, opis i zrozumienie funkcjonowania konkretnego człowieka |
