Metoda Callana
Z Wikipedii
Metoda Callana Wymyślona przez Robina Callana w 1960 metoda nauki języka obcego. Początkowo była używana w armii w celu szybkiego nauczenia żołnierzy języka mówionego. Metoda jest obecnie stosowana w wielu szkołach.
[edytuj] Założenia
Nauka opiera się na konwersacji. Uczniowie są na wyrywki pytani o różne rzeczy związane ze słownictwem wprowadzanym na danej lekcji i przy braku czasu na głębsze zastanowienie się - mają udzielać odpowiedzi. Założeniem jest używanie tylko i wyłącznie języka nauczanego bez podpowiedzi w języku ojczystym uczniów. Duży nacisk kładzie się na powtórzenia materiału, bowiem w tej metodzie uczniowie nie mogą zapisywać nowych słówek i robić notatek. Nauczyciel ma za zadanie natychmiastowe poprawianie błędów w wypowiedziach uczniów. Metoda Callana przypomina sposób, w jaki języka uczy się dziecko - słuchając i automatycznie powtarzając, a gramatyki ucząc się niejako "przy okazji", poprzez obserwację wzorców.
[edytuj] Metoda w praktyce
Materiał jest podzielony na tzw. etapy (ang. stage). Każdy kolejny etap jest teoretycznie trudniejszy od poprzedniego. I tak np. w 11. uczniowie poznają m.in. słowa:
- suicide (samobójstwo)
- leaflet (ulotki)
- stale (nieświeży)
- get at (dotrzeć)
czyli, słowa niespotykane raczej w codziennych konwersacjach, ale mogące się przydać w różnych sytuacjach. Słówka na każdym etapie pochodzą z różnych dziedzin.
Pytania zadawane przez lektora mają ścisły związek z przyswajanymi słówkami np:
- Do you enjoy listening to gossip? And how much of it do you believe is true? (Czy lubisz słuchać plotki? I w ile z nich wierzysz?)
- What kind of things scares you more than anything else? (Jakie rzeczy straszą Cię najbardziej?)
Pierwsze pytanie ma związek ze słówkiem gossip (plotka), a drugie z czasownikiem scare (przestrzaszyć).
