Michaił Kachowski
Z Wikipedii
Michaił Wasiljewicz Kachowski (ros. Михаил Васильевич Каховский; 1734-1806), generał rosyjski, generał en chef armii rosyjskiej, która uderzyła na Rzeczpospolitą od strony Ukrainy w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792 roku.
Brał udział w dwóch wojnach rosyjsko-tureckich: w latach 1768-1774, w drugiej, w latach 1787-1792 był wodzem rosyjskiej armii i floty czarnomorskiej. Po kampanii w Polsce został zdymisjonowany za konflikt z bratem faworyta carycy Katarzyny II, Walerianem Zubowem. W 1796 przywrócony do służby przez cara Pawła I w stopniu generał-gubernatora penzeńskiego i niżnonowogrodzkiego, a później, 5 kwietnia 1797 otrzymał tytuł hrabiowski. Wkrótce potem zrezygnował ze służby czynnej.