Michaił Katukow
Z Wikipedii
Michaił Efimowicz Katukow (ros. Михаил Ефимович Катуков) (17 września 1900 Bolszoje Uwarowo – 8 czerwca 1976 Moskwa) – radziecki wojskowy, marszałek wojsk pancernych (1959), dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego
Urodził się we wsi Bolszoje Uwarowo w obwodzie moskiewskim. Wziął udział w walkach w Piotrogrodzie w 1917 roku.
Od 1919 roku w Armii Czerwonej, uczestnik wojny domowej w Rosji na Froncie Południowym.
W 1922 roku ukończył kurs oficerów piechoty, a w 1927 – kurs ”Wystrzał”. W 1935 roku ukończył akademicki kurs doskonalenia dowódców oddziałów w Wojskowej Akademii Motoryzacji i Mechanizacji Armii Czerwonej, od tego momentu pełnił służbę w wojskach pancernych.
W 1940 roku został dowódcą 20 Dywizji Pancernej, jak jej dowódca uczestniczył w początkowym okresie walki z Niemcami. We wrześniu 1941 roku dowódca 4 Brygady Pancernej (później przemianowana na 1 Brygadę Pancerną Gwardii) i jako jej dowódca bierze udział w walkach w obronie Moskwy a następnie w operacji moskiewskiej. W 1942 roku mianowany dowódcą 1 Korpusu Pancernego, który wyróżnił się w walkach pod Woroneżem. We wrześniu 1942 roku mianowany dowódcą 3 Korpusu Zmechanizowanego.
W styczniu 1943 roku dowódca 1 Armii Pancernej (w kwietniu 1944 roku przemianowana na 1 Armię Pancerną Gwardii). Jako jej dowódca uczestniczył w walkach na łuku kurskim, a następnie w składzie 1 Frontu Ukraińskiego w wyzwalaniu Ukrainy i operacji lwowsko-sandomierskiej. Za udział w tej operacji w dniu 23 września 1944 roku otrzymuje po raz pierwszy tytuł Bohatera Związku Radzieckiego.
Następnie jako dowódca 1 Armii Pancernej Gwardii bierze udział w operacji warszawsko-poznańskiej, zachodniopomorskiej i berlińskiej. Za udział w tych operacjach w dniu 6 kwietnia 1945 roku powtórnie nagrodzony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.
Po zakończeniu II wojny światowej początkowo dowódca Armii Pancernej, a następnie dowódca wojsk pancernych i zmechanizowanych Grupy Wojsk Armii Radzieckiej w Niemczech.
W 1951 roku ukończył kurs dowódców w Akademii Sztabu Generalnego. Od 1955 roku w inspektor w Głównej Inspekcji Ministerstwa Obrony ZSRR, a następnie od 1957 roku zastępca naczelnika oddziału operacyjnego wojsk lądowych ZSRR.
Od 1963 roku w grupie generalnych inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR.
Zmarł w Moskwie 8 czerwca 1976 roku, gdzie został pochowany.
[edytuj] Odznaczenie:
- Bohater Związku Radzieckiego (dwukrotnie)
- Order Lenina (czterokrotnie)
- Order Suworowa kl. 1 (dwukrotnie)
- Orderem Kutuzowa kal. 1 i 2
- Order Bohdana Chmielnickiego kl. 1
- Order Wojny Ojczyźnianej kl. 1
- Order Czerwonej Gwiazdy
