Michaił Lermontow

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Autoportret Michała Lermontowa

Michaił Jurjewicz Lermontow (ur. 15 października 1814 w Moskwie, zm. 27 lipca 1841 w Piatigorsku) rosyjski pisarz, jeden z najwybitniejszych twórców XIX w. w Rosji. Poeta, prozaik, dramaturg.

[edytuj] Życiorys

Pochodził z zamożnej rodziny szlacheckiej; syn kapitana Jurija Lermontowa i Marii Lermontow. Po śmierci matki (1817) wychowywany był przez babkę, bez kontaktu z ojcem. Chłopiec uczył się w domu, w dzieciństwie władał już językiem francuskim i niemieckim. Kilkakrotnie odbył wraz babką wycieczki na Kaukaz (1818, 1820, 1825), które wywarł duży wpływ na jego wczesną twórczość. W 1828 rozpoczął studia na Uniwersytecie Moskiewskim. Po ich ukończeniu w 1832 wyjechał na dwa lata do Sankt Petersburga, gdzie uczęszczał do szkoły podchorążych gwardii w Sankt Petersburgu. Sympatyzował z dekabrystami. W 1837 napisał wiersz Śmierć poety, w którym oskarżał koła polityczne Rosji o śmierć Puszkina; został za to zesłany na Kaukaz. Po kilku miesiącach powrócił, ale w 1840 za pojedynek z synem francuskiego ambasadora został przez sąd wojenny powtórnie skazany na zsyłkę na Kaukaz. Zginął w pojedynku sfingowanym przez carską policję.

[edytuj] Twórczość

Lermontow tworzył pod wpływem europejskich romantyków, takich jak Byron, Schiller. Dla jego początkowej twórczości charakterystyczna jest melancholia, pesymizm i bunt przeciw ograniczaniu wolności w Rosji. Później pojawiły się także wątki refleksyjno-filozoficzne.

[edytuj] Najważniejsze dzieła:

Liryki (wiersze:)
- Skargi Turka (Żałoby Turka) (1829)
- Napoleon (1829)
- Nowogród (Nowogrod) (1830)
- Pieśń barda (1830)
- Uczta Asmodeusza (Pir Asmodieja) (1830)
- Moj dom (1831)
- Przepowiednia (Priedskazanije) (1831)
- 11 czerwca 1831 (1831-go ijunia 11 dnia) - wiersz autobiograficzny
- Anioł (Angieł) (1831)
- Mój demon (Moj diemon) (1831)
- Ziemia i niebo (Ziemla i niebo) (1831)
- Żagiel (Parus) (1832)
- Pragnienie (Żełanije) (1832)
- Nie, jam nie Byrok (Niet, ja nie Bajron) (1832)
- Chcę żyć! chcę smutku! (Ja żyt choczu! choczu pieczali!) (1832)
- Nie pragnę, by nieczuły świat... (Ja nie choczu, cztob swiet uznal...) (1837)
- Śmierć poety (Smiert poeta) (1837)- oda
- Borodino (1837) - ballada
- Patrzę w dni przyszłe, pełne trwogi... (Glażu na buduszcznost's bojaznju...) (1838)
- Rozmyślanie (Duma) (1838) - elegia
- Poeta (Poet) (1838)
- Nie ufaj sobie (Nie wier sobie) (1839)
- I smutek i nuda (I skuczno i grustno) (1840)
- Rycerz w niewoli (Plennyj rycar) (1840)
- Dziennikarz, czytelnik i pisarz (Żurnalist, czitatiel i pisatiel) (1840)
- Żegnaj mi, Rosjo nieumyta... (Proszczaj, niemyta Rossija) (1841)
- Ojczyzna (Rodina) (1841)
- Ostatnia droga (Poslednieje nowosielje) (1841)
- Prorok (1841)
- Nie kocham żarem namiętności... (Niet, nie tiebia tak pyłko ja lublu) (1841)
Jeniec Kaukazu (Kawkazskij plennik) (1828) - poemat
Oleg (1829) - poemat
Hiszpanie (Ispancy) (1830) - tragedia
Ludzie i namiętności (Menschen und Leidenschaften - tytuł niem.) (1830) - dramat
Wadim (1834) - powieść historyczna (nie ukończona)
Księżna Ligowska (Kniaginia Ligowskaja) (1836) - powieść
Maskarada (Maskarad) (1837) - dramat
Pieśń o carze Iwanie Wasylewiczu, o młodym opryczniku i o udałym kupcu Kałasznikowie (Piesnia pro caria Iwana Wasiljewicza, mołodogo opricznika i udałogo kupca Kałasznikowa) (1837) - poemat
Skarbnikowa z Tambowa (Tambowskaja kaznaczejsza) (1838) - poemat
Mcyri (1839) - poemat
Bohater naszych czasów (Gieroj naszego wriemieni) (1840) - powieść
Demon (Diemon) (1841) - poemat