Ministrant

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ministrant - (od łacińskiego ministro, -are; -avi; -atum - służyć, posługiwać, pomagać) w Kościele Katolickim: osoba posługująca wspólnocie przy celebracji mszy oraz przy sprawowaniu pozostałych sakramentów i innych czynności obrzędowych (pogrzeby, nabożeństwa itp.). Ministranci nie przyjmują święceń, są osobami świeckimi, jednak po okresie próbnym są uroczyście przyjmowani do grona Służby Liturgicznej poprzez błogosławieństwo do tej posługi. Wyróżnia się kilka posług ministranckich:

choralista - stoi najniżej w hierarchii, odpowiedzialny jest za dzwonki i gong;
ministrant światła (inaczej lucyferariusz z łac. lux, cis - światło) - opiekuje się świecami, posługuje do nich;
ministrant księgi (inaczej librysta z łac. libra- księga) - dba o księgi liturgiczne, przygotowuje je przed celebracją liturgiczną; może posługiwać Celebransowi przy mszale;
ministrant ołtarza - jest to najważniejsza funkcja ministrancka, gdyż posługuje on przy naczyniach liturgicznych, niezbędnych do sprawowania eucharystii, jak również podaje wino i wodę i służy do pateny;
ministrant krzyża (inaczej krucyferariusz z łac. crux, cis - krzyż) - posługuj do krzyża podczas procesji wejścia i zejścia, oraz w innych momentach, gdy potrzebny jest krzyż;
psałterzysta (kantor) - intonuje pieśni i wykonuje psalmy, zazwyczaj jest ministrantem Słowa Bożego posiadającym uzdolnienia muzyczne;
ceremoniarz - najważniejszy ministrant, jego zadaniem jest koordynowanie działań pozostałych ministrantów, jest odpowiedzialny za prawidłowy przebieg liturgii, przeprowadza próby z ministrantami, może być ich kilku w parafii, powinien być zaznajomiony z większością rubryków;
animator liturgiczny - wywodzi się z ceremoniarzy, jest niejako ich przewodniczącym, jest osobą po specjalnym kursie

lektor - pełni posługę lektoratu w Kościele Katolickim, mając specjalne błogosławieństwo do odczytywania słów Pisma świętego w zgromadzeniu liturgicznym, jako jedyny z całej służby liturgicznej sprawuje urząd kościelny, do którego jest uprzednio wypromowany, najczęściej przez biskupa. Stoi, więc ponad hierarchią ministrancka mimo, iż jest członkiem służby liturgicznej.

O ile powyższe funkcje są stopniami w posłudze ministranckiej wyróżnia się jeszcze funkcje, które sprawować może każdy ministrant niezależnie od stopnia "wtajemniczenia", a są to:

turyferariusz - odpowiedzialny jest za kadzielnicę, za jej przygotowania, utrzymanie w czystości, ze względu na trud posługi powinien być to najstarszy ministrant
nawikulariusz - służy razem z turyferariuszem - niesie mirrę;
ministrant wody - posługuje podczas aspersji;
ministrant mitry - podczas mszy sprawowanej przez infułata lub biskupa - trzyma mitrę
ministrant pastorału - podczas mszy pod przewodnictwem biskupa trzyma pastorał

Od 1994 funkcje ministrantów mogą pełnić również kobiety. Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała 15 marca 1994 List okólny do przewodniczących Konferencji Biskupów na temat posługi świeckich w liturgii, zgodnie z którym poszczególni biskupi mogą w swoich diecezjach zezwolić na posługę przy ołtarzu także kobietom. Warunkiem takiego zezwolenia są "prawdziwe potrzeby parafii i dobro wiernych".^[1]