Myślenie egocentryczne
Z Wikipedii
Myślenie egocentryczne - termin stosowany w psychologii poznawaczej oznaczający spostrzeganie siebie jako osoby pełniącej rolę bardziej centralną w zdarzeniach społecznych, niż to ma miejsce w rzeczywistości.
Przykłady:
- Dziecku wydaje się, że latarnia uliczna zgasła ze względu na to, że ono tam właśnie przechodziło.
- Zdaje mi się, że kot przebiegł mi drogę i jest to dla mnie znak, że będę mieć za chwilę pecha.
- Przechodzę obok grupy ludzi, którzy wybuchają śmiechem i wydaje mi się, że śmieją się z mojego powodu.
- Gdy dziecko słyszy, że rodzice kłócą się za ścianą, myśli, że kłócą się z jego powodu.
Myślenie egocentryczne jest charakterystyczne dla dzieci w wieku do siedmiu lat, które są na etapie tzw. myślenia przedoperacyjnego. Myślenie egocentryczne odpowiedzialne jest np. za przeżywanie poczucia winy z powodu rozwodu rodziców – dzieciom wydaje się, że rozwód w jakimś stopniu nastąpił przez nie i mogły zrobić coś, aby uniknąć rozstania rodziców. Przyczyną szczególnej skłonności do myślenia egocentrycznego może być niski poziom empatii lub zahamowanie rozwoju procesów myślenia na etapie przedoperacyjnym.
