Nabłonek wielowarstwowy
Z Wikipedii
Nabłonek wielowarstwowy składa się z kilku lub wielu warstw komórek. Wierzchnie (płaskie) warstwy tego nabłonka stale się złuszczają, a ich miejsce zajmują komórki pochodzące z warstw głębszych.
Nabłonek pełni funkcję ochronną, zapobiegając mechanicznym uszkodzeniom tkanek leżących głębiej. Chroni je także przed czynnikami chorobotwórczymi (np. bakteriami, pierwotniakami) i przed wyschnięciem. Dzieli się na:
- nabłonek płaski rogowaciejący - powierzchniową warstwę tworzą komórki płaskie, zrogowaciałe, zawierające dodatkowo keratynę nieprzepuszczalną dla wody i wzmagającą właściwości ochronne nabłonka (pokrywa powierzchnię ciała, zwany inaczej naskórkiem)
- nabłonek płaski nierogowaciejący - podobny do poprzedniego, nie zawiera jednak warstwy rogowej na powierzchni (pokrywa jamę ustną, gardło, przełyk, pochwę, odbyt i przednią powierzchnię rogówki)
- nabłonek sześcienny - zbudowany z paru warstw komórek sześciennych (wyścieła ślinianki i gruczoły potowe)
- nabłonek walcowaty - utworzony z paru warstw komórek, z których najbardziej wierzchnie są komórki walcowate (wyścieła cewkę moczową męską i spojówkę)
- nabłonek gruczołowy - tworzący gruczoły zewnątrz- i wewnątrzwydzielnicze (np. gruczoł sutkowy)
