Narodowe Zjednoczenie

Z Wikipedii

Narodowe Zjednoczenie (czes. Národní souručenství, NS) – czeska kolaboracyjna organizacja polityczna w Protektoracie Czech i Moraw podczas II wojny światowej.

Po zajęciu Czech i Moraw przez wojska niemieckie w marcu 1939 r., wszystkie dotychczasowe ugrupowania polityczne zostały zdelegalizowane. Do czeskich faszystów Adolf Hitler nie miał zaufania z powodu ich słabości i nie umiejętności sprawnego działacznia. Z drugiej strony władze państwowe Protektoratu chciały zapewnić sobie zachowanie wpływu politycznego na społeczeństwo. W rezultacie pod koniec marca powołały ogólnonarodową organizację pod nazwą Národní souručenství. W krótkim czasie skupiła ona w swoich szeregach ok. 98% wszystkich Czechów^{[potrzebne źródło]}, ale zdecydowana większość została jej członkami jedynie ze względów oportunistycznych i pragmatycznych^{[potrzebne źródło]}. Na jej czele stanął Adolf Hrubý, a następnie Josef Nebeský. Jako jedyne legalne ugrupowanie miało ono stać się symbolem czeskiej jedności narodowej. Niemcy mieli nadzieję, że masowa organizacja powiedzie Czechów do współpracy z okupantami i będzie podporą dla marionetkowego rządu Emila Hachy. Największym poparciem społecznym NS cieszyło się do momentu wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej 22 czerwca 1941 r. W tym okresie społeczeństwo Protektoratu było złamane kapitulacją Francji i nie widziało możliwości szybkiego upadku Niemiec. Utraciło też wiarę w możliwość pomocy ze strony ZSRR. Z drugiej strony Niemcy podjęli ostrzejszą politykę wobec ludności Protektoratu oraz zwiększoną akcję germanizacyjną Czechów. Zresztą A. Hitler nigdy nie wierzył w to, że Czesi będą faktycznie współpracować z Niemcami. W rezultacie poparcie społeczne dla działalności NS stale spadało, aż na pocz. 1943 r. organizacja została oficjalnie rozwiązana. Doprowadziły do tego także naciski głównego czeskiego kolaboranta, ministra oświaty i szkolnictwa Emanuela Moravca, który chciał "zmonopolizować" dla siebie kontakty z Niemcami.