Nieszawka
Z Wikipedii
Nieszawka – nazwa dwóch wsi (Wielka i Mała Nieszawka) w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, gmina Wielka Nieszawka.
[edytuj] Historia
W 1230 roku przybyła tutaj grupa rycerzy krzyżackich. W krótkim czasie w Nieszawie powstała drewniano-ziemna warownia, od II poł. XIII wieku – murowana. Do dziś nad Wisłą znajdują się ruiny jednego z najstarszych zamków krzyżackich. W XVI-XVII wieku I Rzeczpospolita była oazą tolerancji i demokratycznych zasad rządzenia w Europie. Liczne grupy wyznaniowe, w tym protestanci holenderscy, przybywali do Polski, gdzie zaznawali swobody i wolności religijnej. Przybyszom pozwalano zasiedlać podmokłe połacie łąk, wzdłuż nieregulowanych cieków wodnych. Duża fala migracji nastąpiła m.in. do podtoruńskiej Małej Nieszawki, gdzie na podmokłych terenach zostawili liczne ślady swej pracy. Cały teren zalewowy został przez przybyszów pocięty dziesiątkami kanałów, spełniających swoją rolę od 300 lat. Dziś służy współczesnym osiedlom. Spotkać też można drewniane domy pomennonickie, drewniany zbór mennonicki z 1890 roku oraz cmentarz mennonitów z XVIII/XIX wieku.
[edytuj] Zabytki
- kościół drewniany pomennonicki, 1890
- drewniane chaty
- cmentarz pomennonicki
- ruiny zamku krzyżackiego z XIII wieku
- pozostałością emigracji z zachodniej Europy do Polski jest używane do dziś w nazewnictwo, np. "niziny olęderskie" – zalewowe pola nadwiślańskie, zagospodarowane kiedyś przez Holendrów.
