Nosówka
Z Wikipedii
Nosówka (łac. Febris catarrhalis et nervosa canum lub Febris catarrhalis infectiosa canum) jest zakaźną, wysoce zaraźliwą, ostrą, posocznicową chorobą psowatych, wywoływaną przez wirus, z komplikacjami w postaci wtórnych zakażeń bakteryjnych.
Spis treści |
[edytuj] Etiologia
Powodem zachorowania jest wirus należący do jednej grupy z wirusami księgosuszu i odry. Wirus ten jest oporny na czynniki środowiskowe.
[edytuj] Źródła zakażenia i patogeneza
Źródłem zakażenia są nosiciele i zwierzęta chore, które w wydzielinie z nosa wydalają duże ilości wirusa. Zakażenie następuje głównie metodą kropelkową czyli poprzez układ oddechowy. Możliwe jest przenoszenie mechaniczne wirusa przez człowieka.
[edytuj] Objawy
Okres inkubacji wynosi 3 do 7 dni. Początek choroby wiąże się ze wzrostem temperatury ciała do 40 - 41 stopni.
Nosówkę dzielimy na następujące postacie: nieżytowa, płucna, żołądkowo-jelitowa, nerwowa, oczna, skórna. Podział ten jest w zależnośći od nasilenia objawów ze strony poszczególnych narządów.
- Postać nieżytowa - zapalenie wszystkich błon śluzowych.
- Postać płucna - wypływ z nosa: surowiczy, ropny lub krwisty. Nieżytowe zapalenie płuc. Kaszel.
- Postać żołądkowo-jelitowa - zapalenie żołądka i jelit. Biegunka, wymioty. Cuchnący kał.
- Postać nerwowa - w efekcie zaatakowania mózgu mamy do czynienia z "dzikim" wzrokiem, brakiem świadomości, nadpobudliwością. Mogą wystąpić drgawki mięśniowe które mogą być połączone z obfitym ślinieniem się.
- Postać oczna - zapalenie spojówek, wyciek z worka spojówkowego surowiczo-ropny, wrzody i perforacja rogówki.
- Postać skórna - (osutkowa) na skórze brzucha, po wewnetrznej stronie ud powstają pęcherzyki ropne, które po zaschnięciu tworzą strupki. Takie pęcherzyki mogą wystąpić w okolicach oczu, otworów nosowych i na wargach.
[edytuj] Zmiany anatomopatologiczne
Najczęstsze zmiany widoczne podczas sekcji to: nieżytowe lub ropne zapalenie błony śluzowej górnych dróg oddechowych i płuc. Ostry nieżyt żołądka i jelit. Brak zmian w układzie nerwowym.
[edytuj] Rozpoznawanie
Przy typowym przebiegu choroby oraz danych z wywiadu o braku uodparniania (nieszczepieniu) i wieku zwierzęcia (występowanie u zwierząt młodych, lub starszych ze zmniejszoną odpornością i dawno nie doszczepianych), pozwala przypuszczać, że doszło do zakażenia wirusem nosówki. Zarażenie nosówką możemy potwierdzić badaniami laboratoryjnymi. Najłatwiej można potwierdzić nosówkę wykazując obeność wirusa w komórkach nabłonkowych (między 5 - 21 dniem od zakażenia) metodą immunofluorescencji - IF.
[edytuj] Rozpoznanie różnicowe
Należy wykluczyć następujące choroby : choroba Rubartha, wścieklizna, toksoplazmoza, leptospiroza, glistnica, tasiemczyca.
[edytuj] Leczenie
Stosujemy surowice odpornościowe, antybiotyki, sulfonamidy, preparaty bodźcowe, witaminy oraz środki przeciwgorączkowe.
[edytuj] Zapobieganie
Znaczenie ma uodpornianie czynne poprzez szczepienia. Szczepimy zwierzęta zdrowe i nie zarobaczone już od 12 tygodnia życia. Odporność pojawia się po około 2 tygodniach
[edytuj] Bibliografia
- Larski Zdzisław Wirusologia weterynaryjna 1975, Państowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 436-438