Obiektyw długoogniskowy
Z Wikipedii
Obiektyw długoogniskowy – w optyce jest to każdy obiektyw, którego ogniskowa jest dłuższa od średnicy tworzonego obrazu.
W praktyce fotograficznej jest to obiektyw fotograficzny, w którym dysproporcja pomiędzy ogniskową i średnicą obrazu jest tak duża, że w utworzonym obrazie widoczna jest deformacja perspektywy. Przyjmuje się zatem, że typowe obiektywy długoogniskowe fotograficzne mają ogniskową dłuższą co najmniej dwa razy od średnicy obrazu i nazywa się je ze względu na zastosowanie obiektywami wąskokątnymi czyli obiektywami do fotografowania zbliżeń. Natomiast obiektywy długoogniskowe o ogniskowych krótszych niż w obiektywach wąskokątnych nazywa się ze względu na ich najczęstsze zastosowanie obiektywami portretowymi i zazwyczaj zalicza (np. w ofertach handlowych) do grupy obiektywów o ogniskowych zbliżonych do standardowych a nie długich, lub też wydziela w osobnej grupie.
Szczególną postacią obiektywów długoogniskowych są teleobiektywy czyli obiektywy tak skonstruowane, że całkowita długość obudowy jest znacznie krótsza niż wynikałoby to z ich ogniskowej.
Obiektywy długoogniskowe są stosowane w całym szeregu zastosowań, jednak potocznie używa się tej nazwy w technikach fotograficznych, filmowych i pokrewnych, w innych zaś zastosowaniach podaje się raczej stopień powiększenia obrazu aniżeli odniesienie do proporcji związanych z jego ogniskową.
[edytuj] Zobacz też
- przegląd zagadnień z zakresu fotografii oraz optyki
