Okres burzy i naporu
Z Wikipedii
Okres burzy i naporu – kierunek w literaturze niemieckiej istniejący w latach 1767-1785. Nazwa pochodzi od utworu Fredricha Klingera Sturm und Drang. Okres ten to protest literacki przeciwko rozbiciu państwa niemieckiego na małe państewka feudalne, przeciw uciskaniu mieszczan oraz chłopów, przeciw upadkowi gospodarczemu i kulturalnemu. Artyści przedkładali intuicję i uczucie nad rozum, w swych utworach nawiązywali do źródeł narodowych i ludowych. W okresie tym działali najwięksi poeci niemieccy: Johann Wolfgang Goethe oraz Fryderyk Schiller.