Oktawa (akustyka)
Z Wikipedii
Oktawa - w akustyce podobnie jak w muzyce interwał tonów, obejmujących zakres częstotliwości różniących się nie więcej, niż wynosi dolna granica oktawy.
Jeśli więc dolna granica zakresu oktawy to ton o częstotliwości 100 Hz, to oktawa obejmuje zakres od 100 do 100+100=200 Hz; jeśli dolna granica wynosi 200 Hz, to zakres jest od 200 do 400 Hz itd.
Przyjęto na potrzeby pomiarów podział pasma słyszalnego dźwięków na dziesięć oktaw. Dla oktaw tych arbitralnie określono częstotliwości środkowe, a częstotliwości graniczne każdej z oktaw wyznacza się przez pomnożenie częstotliwości środkowej oktawy przez 
(dolna częstotliwość graniczna oktawy) i 
(górna częstotliwość graniczna oktawy). Najniższa oktawa, o częstotliwości środkowej 16 Hz, sięga zatem swoją dolną granicą do częstotliwości 11,3 Hz, a ostatnia, o częstotliwości środkowej 16 kHz - swoją górną granicą do częstotliwości 22,6 kHz. Względna szerokość pasma oktawowego wynosi 70,7% częstotliwości środkowej każdej oktawy.
Standardowe oktawy pomiarowe w akustyce mają następujące częstotliwości środkowe:[1]
- 16 Hz
- 31,5 Hz
- 63 Hz
- 125 Hz
- 250 Hz
- 0,5 kHz
- 1 kHz
- 2 kHz
- 4 kHz
- 8 kHz
- 16 kHz
Na potrzeby analizy infradźwięków i ultradźwięków używa się także podziału na oktawy poniżej i powyżej pasma słyszalnego, budowane w oparciu o ten sam schemat.
[edytuj] Przypisy
- ↑ w zakresie najniższych częstotliwości występują pewne zaokrąglenia, toteż ustalone częstotliwości środkowe oktaw 31,5 Hz (i 63 Hz) nie są dokładną wielokrotnością (i podwielokrotnością) częstotliwości 16 Hz (i 125 Hz)
