OLE
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
OLE (ang. Object Linking and Embedding) - mechanizm osadzania obiektów, ale nie tylko. Nazwa OLE nie jest jednoznaczna; wraz z czasem Microsoft nazywał w ten sposób różne technologie. Tak więc OLE może oznaczać kilka różnych technologii.
Aż do 1993 roku, nazwą OLE (OLE 1) określało się technologie osadzania dokumentów w innych dokumentach. I tak np. w dokumencie programu MS-Word, można było osadzić wykres z programu MS-Excel; zmiany w wykresie wykonane w Excelu, powodowały automatyczną ich aktualizację w dokumencie programu Word, gdzie wykres Excela był osadzony.
Jednak od 1993 roku Microsoft wprowadził nową technologię - OLE 2, opartą na technologii COM. OLE 2 nie oznaczało już tylko osadzania dokumentu w innym dokumencie, ale znacznie szerszą technologię budowania programów opartą na komponentach.
W 1996 roku, komponenty OLE (COM) które są związane z interfejsem otrzymały nazwę ActiveX.
[edytuj] opis OLE (OLE 1), istniejącej od 1991 roku
Składnik OLE pozwala na umieszczanie w kolekcjach plików utworzonych w aplikacjach zewnętrznych, takich jak MS Word, Excel, Corel Draw!, Microsoft Equation, PowerPoint, MindMan itp. Potrafi on wyświetlać pliki utworzone w każdej aplikacji obsługującej standard OLE 2.0. W przypadku, gdy aplikacja obsługuje tzw. edycję "na miejscu", możliwa będzie również edycja plików bez opuszczania programu, w którym pracujemy. Na przykład, jeśli dokument MS Word wstawiony do kolekcji zostanie przełączony w tryb edycji, menu i paski narzędzi programu, w którym pracujemy zostaną zastąpione odpowiednimi elementami programu Word. Dzięki niemu w prosty sposób możemy poprawiać obraz wstawiony do tekstu
[edytuj] opis OLE 2, opartej na technologii COM (w tym ActiveX)
Technologia stanowiąca podstawę koncepcji tworzenia oprogramowania dla systemów Windows.
Umożliwia tworzenie uniwersalnych obiektów pisanych w dowolnych językach programowania i wielokrotne ich wykorzystanie przez różne aplikacje. Integruje oprogramowanie od dowolnych producentów.
